Aż po horyzont. Tom II recenzja

Po pierwszym tomie, o którym pisałem kilka dni wcześniej, i o którym można przeczytać TUTAJ, od razu zabrałem się do czytania drugiej odsłony powieści napisanej przez Agnieszkę Janiszewską. Autorka książki jest absolwentką Uniwersytetu Warszawskiego, na co dzień wykłada historię w liceum ogólnokształcącym. Nie kryje się z tym, że historia to jej pasja, którą stara przekazywać młodemu pokoleniu. I jestem pewien, że obie strony są z tego bardzo zadowolone. Dlaczego tak sądzę? Oba tomy osadzone są drugiej połowie XX wieku, gdy nasz kraj był skrupulatnie otoczony "przyjaźnią" Związku Radzieckiego. Pierwszy tom to lata 70., drugi zaś to początek lat 80. Od razu dodam, że jest to powieść obyczajowa, która będzie się zdecydowanie bardziej podobać paniom, niż płci brzydszej. Jednak mnie przypadła do gustu i była świetną odskocznią od kryminałów, sensacji, biografii czy literatury górskiej i sportowej.

Historia jest tłem dla powieści, ale ma zdecydowany wpływ na losy bohaterów. Weronika Piątkowska jest już bardzo dojrzałą kobietą. Stara się odciąć rodzinną pępowinę, odciąć się od matki i ojca, który kryje przed córką wiele tajemnic. Tajemnic, które powoli krok po kroku wychodzą na światło dzienne. Weronika chciałaby je poznać, ale przez ostatnie lata przestała drążyć i męczyć ojca, by ten zdradził więcej szczegółów z życia jego przyrodniej siostry Wandy. Ta nagle opuściła ojczysty kraj i udała się do Francji, zmarła tam, ale... No właśnie. Wszystko zmienia się, gdy synowie Weroniki na strychu domu ciotki Rozalii znajdują kuferek. W nim znajdują się również zapiski Wandy, które związane są z rodziną Reczyńskich i czasem II wojny światowej.

Czy to rozwiąże wszystkie sekrety, o których mowa w tomach powieści Agnieszki Janiszewskiej? Czy zawarte tam fakty opisane przez Wandę, będą dla Weroniki szokiem? Kim był Staszek Mikołajski i co wspólnego miała z nim matka głównej bohaterki? Czy postaci książki podejmowali słuszne decyzje w czasach niemieckiej okupacji, a potem z czasów komunizmu? Dylogia powieściopisarki na pewno spodoba się wszystkim paniom.

Jest tylko ważny błąd! Cmentarz Brudnowski w tej formie jest nie do przyjęcia. W Warszawie jest Bródnowski.

Książkę otrzymałem z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl., za co serdecznie dziękuję.