Przeprawa recenzja

Choć generalnie jestem fanką grozy w formie filmowej, tak lubię czasem sięgnąć po książki z tego gatunku. Jack Ketchum jest już w pewien sposób kultowy jeśli chodzi o horror, tak więc byłam bardzo ciekawa jak wypadnie „Przeprawa”.

Pierwsza rzecz, to samo wydanie, którym jestem absolutnie zachwycona! Twarda oprawa i barwione brzegi dodają charakteru całej książce i wprowadzają odpowiedni klimat do lektury.

Samo rozmieszczenie tekstu jest bardzo wygodne do czytania, gdyż czcionka jest dość duża, a sam tekst ułożony centralnie. Dzięki temu oraz krótkim rozdziałom przeprawa przez nią jest czystą przyjemnością.

Co do treści, nie urzekła mnie jakoś bardzo, jednak dalej była to ciekawa lektura. Książka jest bardzo krótka, bo ma zaledwie 200 stron, a to i tak przy większej książce, dlatego jest to idealny tytuł na jeden wieczór.

Nie powiem, wciąga i to nawet bardzo, gdyż całość pochłonęłam ciągiem. Chyba zwyczajnie nie jestem przyzwyczajona do tego typu historii. Po części tematyka niekoniecznie wpadła w moje gusta, a po części za mało tam było grozy.

Co prawda w „Przeprawie” nie brak brutalności, szczególnie tej względem kobiet, co swoją drogą jest najczęstszym motywem w takich książkach. Na każdym kroku bohaterowie widzieli do czego zdolni są ludzie, którym pozwolono krzywdzić innych i czuć, że mają nad nimi władzę. Cały wątek obozu niewolników dobitnie pokazuje, czym staje się człowiek pozbawiony jakichkolwiek zasad moralnych.

Bohaterowie mimo tego, że dało się z nimi zżyć, to zabrakło mi w nich głębi. Miałam wrażenie, że czasem zlewali się jedno i równie dobrze mogłaby to być jedna osoba. Najbardziej z nich wszystkich polubiłam chyba Matkę.

Żałuję trochę, że został rozwinięty trochę bardziej temat wierzeń meksykańskich wspomnianych z tylu okładki. Czytając o takich bóstwach jak Tezcatlipoca - bóg księżyca i nocy, Tlazolteotl - pożeracz plugastwa i Xipe - władca obdartych ze skóry, liczyłam na to, że będzie to miało związek z fabułą, że doda to więcej mroku do lektury, a przy okazji dowiem się czegoś o Starych Bogach Meksyku. Co prawda jako takie obrzędy są ujęte w książce, jednak jak na mój gust trochę zbyt pobieżnie.

Ostatecznie nie narzekam, gdyż była to zwyczajnie przyjemna lektura. Niekoniecznie straszna, czasem jedynie budzącą grozę jednak bardziej z brutalności czy obrzydzenia, aniżeli z grozy w czystej postaci. Zdecydowanie sięgnę jeszcze kiedyś po inny tytuł od tego autora. „Przeprawa” to typowy tytuł, który znajduje się u mnie w kategorii: nie zachwyca, ale też nie rozczarowuje. Tak więc jeżeli znacie styl pisania Ketchuma i pasuje wam on, a szukacie krótkiej lektury na jeden dzień, gdzie zwyczajnie będziecie mogli się odmóżdżyć i dać porwać autorowi w wir wydarzeń, to ta książka jest dla was! Mi w tej kategorii podeszła ona bardzo i polecam wam zwrócić na nią uwagę, szczególnie przez wzgląd na piękne wydanie „Przeprawy”.