Instytut recenzja

„Instytut” Stephena Kinga to kawał solidnego thrillera, w którym pisarz snuje mrożącą krew w żyłach opowieść o uprowadzeniach, morderstwach i pewnym tajnym Instytucie,  w którym przeprowadzane są okrutne testy na dzieciach. Choć czytelnik nie uświadczy w tej powieści charakterystycznych dla literatury grozy wątków, a jej akcja rozwija się bez pośpiechu, jest to według mnie mocno wstrząsający utwór, gdyż przedstawione w nim wydarzenia zdecydowanie mogłyby mieć miejsce w rzeczywistości.

 Król grozy tym razem przygotował dla swoich czytelników nie horror, a niepokojącą opowieść o grupie wyjątkowych dzieci, które w środku nocy są porywane ze swych domów, by stać się obiektami bezdusznych badań naukowych. Wstrząsa w tej opowieści wszystko – sposób pozyskiwania obiektów badawczych, bezduszny stosunek pracowników Instytutu do dzieci, przekonanie, że przysługuje im moralne prawo pozbawiania kogoś rodziny, wolności i poczucia bezpieczeństwa w imię wyższego celu, przeprowadzane przez nich bolesne i brutalne eksperymenty.

Wykreowana przez Kinga opowieści mocno trafiła do mojej wyobraźni, wywołując całą masę silnych emocji. Podczas lektury bardzo wczułam się w sytuację dziecięcych bohaterów i, choć oni dość szybko zaadaptowali się do mrocznej rzeczywistości, do której zostali przeniesieni wprost z łóżek, dałam porwać się  gwałtownej fali uczuć. Współczułam bohaterom, buntowałam się, kiedy byli poddawani testom, gorąco im kibicowałam, gdy pojawił się promyk nadziei na poprawę ich losu, bardzo mocno przeżywałam również dramatyczny finał tej opowieści.

 Jeśli mam być szczera, King nie wymyślił niczego nowego. Motyw tajnych laboratoriów i eksperymentów przeprowadzanych na ludziach wbrew ich woli (w różnych odsłonach, w mniejszym lub większym zakresie) jest obecny w serialach, filmach i literaturze od dawna. Amerykanin nie zaskoczył mnie oryginalnością wątków, nie wpłynęło to jednak na mój odbiór powieści. „Instytut” czytałam z ogromnym zaangażowaniem i przejęciem.