Oszukana recenzja

Choć nie minął nawet rok, postanowiłam sięgnąć po "Oszukaną" raz jeszcze, by odświeżyć sobie historię Leny przed wydaniem drugiego tomu z nią w roli głównej.

Pani Magda jest jedną z moich ulubionych pisarek, a jej każda kolejna powieść utwierdza mnie w tym przekonaniu. To właśnie dzięki niej poznałam nurt domestic noir, który doskonale wpisuje się w mój czytelniczy gust, nawet bardziej niż klasyczny thriller psychologiczny.

Lubicie, gdy coś Was łączy z bohaterami? Ja uwielbiam, a Lena, czyli tytułowa "Oszukana", jest dokładnie w moim wieku. Dzięki temu z łatwością wczułam się w jej postać, choć nie zazdroszczę jej tego, co przeżyła.

Willa nad jeziorem, uroczy szczeniak i ambitny, przystojny przedsiębiorca - taki zestaw wskazuje na to, że dziewczyna żyje jak w bajce. To jednak tylko złudzenie, a niechęć matki partnera to najmniejszy z jej problemów. Lena wcale nie jest szczęśliwa, a życie na odludziu, choć miało ułatwić jej ukrywanie się, z czasem może okazać się przekleństwem.

Książka jest podzielona na trzy części, a każda z nich na rozdziały z perspektywy Leny, jej chłopaka Nikodema i tajemniczego Emila, który był jej współlokatorem. On stara się ją odnaleźć, odkąd bez słowa opuściła ich krakowskie mieszkanie. Czy to on stanowi dla niej zagrożenie?

By poznać odpowiedź na to pytanie, musicie przeczytać "Oszukaną", która trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Autorka myli tropy, a to sprawia, że nie wiemy, któremu bohaterowi możemy zaufać. Nie wie tego też Lena, już raz bardzo boleśnie przekonała się jakie konsekwencje wynikają z zawierzenia nieodpowiedniej osobie.

Pamiętam, że pisząc o tej książce po raz pierwszy podkreśliłam, że zakończenie nie jest typowe dla Magdy Stachuli. Teraz, na kilka dni przed premierą "Odnalezionej", w której poznamy dalsze losy Leny, wiem już, że był to celowy zabieg. Niezmiernie się cieszę, że historia właśnie tej bohaterki doczekała się kontynuacji, gdyż spośród powieści tej autorki szczególnie upodobałam sobie właśnie "Oszukaną".

Moje 9/10.