Konklawe recenzja

 Mam problem z książkami pana Harrisa. Bo tak: Harris zawsze wybierze ciekawy, nietuzinkowy temat, Harris zawsze świetnie się przygotuje - ma świetny reaserch i dużą wiedzę, wreszcie Harris ma bardzo dobry warsztat i generalnie dobrą rękę do postaci - no to czego Robert Harris nie ma, czy też czego nie potrafi? Harris nie potrafi kończyć swoich powieści. Już mniej więcej w 3/4 książki coś zaczyna zgrzytać, coś się nie klei - trochę jak maratończyk co po świetnym starcie w połowie biegu nie ma siły go kontynuować, bo źle oszacował swoje możliwości.
 
 Ale po kolei.
 
 Czy konklawe nie jest zajebistym miejscem na thriller czy kryminał? Moim zdaniem jest i to w takim w najlepszym stylu Agathy Christie. 
 Czy kardynałowie - książęta kościoła - nie są idealnymi bohaterami takiej powieści? Są! 
 Tutaj też autor nie zawodzi, bo zarówno cała otoczka, miejsce, opis rytuałów związanych z wyborem nowego papieża jak i starcia charakterów purpuratów są świetne, jeśli podkreślimy, że oni nie wiedzą co dzieje się poza Kaplicą Sykstyńską, nie mają kontaktu ze światem zewnętrznym, to mamy składniki na naprawdę wybitną opowieść i faktycznie, jest wybitna, niestety do czasu. 
 Co dzieje się na konklawe? Po pierwsze umiera papież wzorowany na obecnym Franciszku - hołdujący prostocie i nielubiący przepychu i blichtru, co jak wiadomo nie było w smak wszystkim kardynałom. Organizacją wyborów nowej głowy kościoła zostaje obarczony kardynał Lomeli - człowiek inteligenty i prosty, nienawykły do intryg i spisków - specjalista od prawa kanonicznego i bliski współpracownik zmarłego papieża. Sama powieść nie ma zawrotnego tempa - to jest książka o co najmniej 60 letnich facetach, nie powieść Dana Browna - akcja toczy się powoli, dużo z niej to rozterki Lomeliego, aczkolwiek do pewnego momentu akcja, intrygi i spiski, snute za zamkniętymi drzwiami są naprawdę wciągające.
 
 Chciałbym dać tej książce więcej gwiazdek, bo według mnie twórczość Roberta Harrisa wyróżnia się na tle innych twórców thrillerów między innymi tym, że ten autor nie epatuje niepotrzebną przemocą, do tego ma dobry warsztat i zawsze można się z jego książek czegoś ciekawego dowiedzieć, jednak brakuje im tego czegoś, jakby Harris po wymyśleniu świetnego konceptu, fajnych bohaterów i dobrego zalążka akcji tracił wenę i tym razem kolejne 7/10, bo jednak fikcja literacka to nie reportaż, choćby nie wiem jak porywająco był napisany.