Prawdziwa historia Melody Browne recenzja

Tytułowa bohaterka - Melody Browne, jako mała dziewczynka przeżyła pożar, ogień zniszczył jej dom, a co najdziwniejsze pozbawił ją wszystkich wspomnień - Melody nie pamięta niczego, co wydarzyło się przed jej dziewiątymi urodzinami.

Teraz jest kobietą po trzydziestce, mieszka w Londynie ze swoim prawie dorosłym synem i wiedzie spokojne, normalne życie. Któregoś dnia na jej drodze pojawia się Ben. Mężczyźnie bardzo zależy na spotkaniu z Melody, w końcu wpada na dosyć nietypowy pomysł i zabiera ją na seans hipnotyzerski. Podczas seansu kobieta traci przytomność, a kiedy dochodzi do siebie w jej głowie pojawiają się strzępki dziwnych wspomnień, które wydają się nie mieć żadnego sensu ani znaczenia. Z biegiem czasu zaczynają się jednak układać w logiczną całość i odkrywają przed Melody jej prawdziwą historię…

Rozdziały poświęcone dorosłemu życiu bohaterki przeplatają się z fragmentami dotyczącymi jej dzieciństwa. Urozmaica to fabułę i utrzymuje odpowiednie tempo akcji. Całość czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Przyznaję, że w przypadku tej książki dałam się zmylić różowo-cukierkowej okładce, która od razu skojarzyła mi się z tanim, głupawym romansidłem. Już po kilku stronach okazało się, że z romansem to ma niewiele wspólnego, a w Prawdziwej historii Melody Browne znajdziemy też smutne i wzruszając fragmenty. Niektórzy może nawet doszukaliby się tutaj jakiegoś przesłania, czy głębszego sensu, ale ja nie będę się tak zapędzać. Dla mnie jest to przede wszystkim lekkie, babskie czytadło, po którym jednak nie ma się poczucia zmarnowanego czasu. Jeśli ktoś ma ochotę na jakiś przerywnik między bardziej ambitnymi lekturami to polecam.