Pragnienie recenzja

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Zupełnie szczerze nie wiedziałam czego się po tej książce spodziewać. Ładna okładka, opis całkiem ciekawy. Erotyk z burzliwą relacją bohaterów, czy może zupełnie standardową powieść obyczajową? W końcowym rezultacie nie dostałam żadnej z tej rzeczy.

Ale niestety nie przeczytałam nawet połowy lektury i już wiedziałam, że moja ocena będzie raczej negatywna.

Początek jest ciekawy i zapowiadał ciekawą historię. Dlatego byłam strasznie zawiedziona, kiedy fabuła pomknęła w dziwnym kierunku. Później niestety idzie coraz to gorzej. Czytając kilka pierwszych stron dostałam nagle potok wulgaryzmów. Sumiennie powtarzających się. Podobnie słownictwo w każdej książce z każdego gatunku mnie ogromnie razi. Tu było jeszcze gorzej, bo bohaterowie nie wiadomo dlaczego używali takiego języka.

Właśnie bohaterowie. Aurelia i Tycjan. Kim są i co oni tak naprawdę robią? Jakie są ich motywacje? Tych informacji zupełnie nie uzyskałam czytając tą książkę.

Dialogi głównego bohaterka z różnymi napotkanymi postaciami są jakby wyrwane. Nagle postacie zaczynają rozmawiać o polityce. Rozmowa się zaczyna i Tycjan zaraz spotyka nowego rozmówcę i zaczyna się kolejna rozprawa o gospodarce. Dlaczego? Po co?
W pewnym momencie miałam wrażenie, że to mniej lub bardziej subtelna aluzja do obecnej sytuacji polityczno-ekonomiczno-społecznej.

Zupełny chaos.

Monologi Tycjana wydawałby się głębokie, coś al’a Paulo Coelho. Wprawiały mnie w poczucie lekkiej żenady. A czasem po prostu nużyły i sprawiały, że znowu przewracałam oczyma. Nie lubię po prostu takiej pseudo filozoficznej dysputy. Bo nie to chciałam od tej książki.

Zaś od strony technicznej również nie wygląda to najlepiej. Można się śmiało doczepić języka jaki jest tu używany. Zaznaczenie dialogów również mnie bolało.

Jak najbardziej chciałam napisać coś pozytywnego o tej książce, ale zupełnie nie potrafię przytoczyć choć jednego przykładu. Okładka, czy zgrabny opis się nie liczą. Gdyż, nie ocenia się książki po okładce, prawda?

Jest to książka, do której nigdy nie wrócę. Zapewne prędko o niej zapomnę. Nawet jeśli w moim odczuciu była dość kiepska.