Podpalacz recenzja

„Podpalacz” to pierwsza część serii z komisarzem Jakubem Mortką.

W zimową noc w willi na Ursynowie wybucha pożar, w którym ginie biznesmen, a jego żona, celebrytka, zostaje ciężko poparzona. Na pierwszy rzut oka wygląda na nieszczęśliwy wypadek, ale tak nie jest. Sprawę dostaje komisarz Jakub Mortka, który należy do Wydziału do Walki z Terrorem Kryminalnym i Zabójstw Komendy Stołecznej Policji. Sprawa komplikuje się, kiedy wychodzi na jaw, że w ostatnim czasie doszło do kilku podpaleń. Czy Mortce uda się rozwiązać sprawę, zanim dojdzie do kolejnej tragedii? Jaki cel m podpalacz? Dlaczego wybiera te, a nie inne domy? Czy to zwykły podpalacz, a może chodzi mu o konkretną osobę, a pozostałe podpalenia miały odwrócić uwagę? Czy komisarz złapie sprawcę, czy by sprawiedliwości stała się zadość będzie musiał nagiąć granice prawa?

„Podpalacz” był debiutantem Wojciecha Chmielarza, ale w ogóle tego nie widać. Od razu spodobała mi się ta książka tak jak główny bohater. Co prawda mamy tutaj typowego policjanta, którego możemy spotkać w innych kryminałach, jednak Mortka jest nieco inny. Jako policjant zawsze angażuje się w 100%, a czasem nawet bardziej. Zazwyczaj za dużo pracuje, ale kocha to, co robi i jest w tym naprawdę świetny. Właśnie przez swoją pracę rozwalił sobie życie. Poznajemy go w niełatwym dla niego momencie życia. Jest rozwiedziony, a ze swoimi synami widuje się dwa razy w tygodniu. Nie ma własnego mieszkania i musi wynajmować pokój razem ze studentami, którzy należą do tej grupy osób, które lubią wieczne imprezy i ogromny bałagan w mieszkaniu. To powoduje nieprzyjemności pomiędzy nimi.
Jego partnerem jest podkomisarz Kochan. Z początku wydawał się całkiem w porządku, choć nie do końca go polubiłam i czasami mnie denerwował, mimo że był dobrym policjantem i kumplem. Jednak z czasem poznajemy go z nieco innej strony, ale tego już wam nie zdradzę.

Akcja książki jest średnia. Czasami zdawało mi się, że stopowała, aby potem przyśpieszyć z zawrotną prędkością. Plot twisty bez wątpienia zaskakują, tak samo, jak zakończenie. Coś tam podejrzewałam, ale autor po raz kolejny tak umiejętnie zwodził, że człowiek nie był już niczego taki pewny.

Polecam wam tę książkę, jak i całą serię z Mortką. I uważajcie, bo po skończeniu „Podpalacza” będziecie chcieli chwycić następny tom, a potem kolejne. Tak było ze mną.