Powrót do Miłoradza recenzja

“... nie ma już świata, który znałam i kochałam. Nie ma domu, w którym zostawiłam swoje dziewczęce marzenia i dziecięcy śmiech. Nic nie ma. Wszystko przeminęło z wojną”.

Czytanie chwilami bolało, bardzo…

Żuławska, piękna, spokojna wieś. Taka była dopóki zło nie rozpętało się na dobre. Wybuch wojny zmienił sporo w życiu tutejszych mieszkańców, a jej koniec zmienił wszystko. Pewnego styczniowego, mroźnego dnia 1945 roku z ambony padają słowa “Szykujcie się do ucieczki”. Ludzie, by ujść z życiem przed pałającymi nienawiścią, niszczącymi co stanie na ich drodze sowieckimi żołnierzami muszą zostawić wszystko, dosłownie i ruszyć w bezpieczne miejsce. Dotkliwy mróz, zimno, śnieżyce, błądzenie przez ruiny, lasy, miejscowości. Podróż naznaczy wszystkich, zniszczy psychicznie i fizycznie, wielu zostanie tam, gdzieś z tyłu, nigdy nie dotrze do celu. Szerzące się choroby, głód, przenikający ziąb, cierpienie, wszechobecna śmierć, beznadzieja. Radzieccy żołnierze, którzy ogarnięci nienawiścią niszczą wszystko i wszystkich co stanie na ich drodze. Ich orucieństwo nie zna granic, gwałty, żadna kobieta nie może czuć się bezpiecznie. Czy ci ludzie znajdą w końcu spokój, ukojenie, bezpieczną przystań?

Ludzkie poplątane, niepewne losy w całej okazałości. Akcja powieści toczy się swoim rytmem, niesie ogromne, skrajne emocje, przenosi nas do strasznych czasów tuż po II wojny światowej, na piękne Żuławskie ziemię w okolice wsi Mielenz (obecnie Miłoradz) i Gdańska. Czuć wrażliwość pióra Autorki i jej miłość do tych terenów. Jest realnie, naturalnie, przejmująco, trudno, bardzo trudno. Bohaterowie, to oni są niepodważalnym atutem powieści. Zwykli ludzie, różne osobowości, swojscy, ciepli, serdeczni i ich zupełne przeciwieństwa. Narracja toczy się z kilku perspektyw, głos dostają dorośli i dzieci, co bardzo mi się podobało.

Całkowicie, na różnych płaszczyznach angażująca opowieść inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Dreszcz niepokoju, smutek, niepewność, żal towarzyszył mi podczas. Zajmujące, chwilami dramatyczne, całkowicie przykuwające uwagę ludzkie losy. Tragiczny los jeńców wojennych. Porzucenie wszystkiego na łaskę losu, by ratować życie własne i bliskich. Droga usiana trupami, krwią, łzami, okupiona cierpieniem, dotkliwym głodem, chorobami, gwałtami. Kruchość i ulotność życia. Chora ideologia, która zebrała krwawe żniwo, pochłonęła miliony ludzkich istnień…

Przejmująca, poruszająca, trudna, prawdziwa historia. Strach, niepewność, cierpienie, strach, głód, represje, ale i nadzieja. Daje do myślenia. I to przepiękne, dopracowane w każdym szczególe wydanie! Bardzo, bardzo polecam całą serię!