Z ręką na sercu recenzja

"Z ręką na sercu" Nory Dåsnes to książka, która zwraca uwagę przede wszystkim swoją szatą graficzną. Jest wprost dopieszczona przez Wydawcę i moim zachwytom nie było końca! Lekko powiększony format w twardej przykuwającej wzrok oprawie, w jasnych pastelowych kolorach. Wyklejkę stanowią emotikony, a cała reszta zapiera dech. Oszalałam! Tyle tu świetnych ilustracji i niezwykle przemyślanych detali. Oczywiście wszystko to na odpowiednio wzmocnionym papierze. Książka przeznaczona jest dla młodych czytelników od 9 roku życia. I to jest ok.

Ale, ale... to przecież nie szata zdobi człowieka, a książki nie ocenia się po okładce. "Z ręką na sercu" to niezwykle udane połączenie pamiętnika z komiksem, przy czym forma pamiętnika daje nam poczucie pewnej intymności, a jednocześnie szczerości przekazu.

O czym jest więc ta książka?
Główną bohaterką jest dwunastoletnia Tuva mieszkająca w Norwegii. Wychowuje ją tylko tata. Dziewczynka przyjaźni się z Linneą i Bao. Niestety po wakacjach, nic już nie będzie takie samo. Jedna z nich zakochała się i ma chłopaka, a druga twierdzi, że miłość to głupota. Tuva stoi na rozdrożu, niby też chciałaby się zakochać, a z drugiej strony zabawy z dziewczynami w lesie dalej sprawiają jej mnóstwo frajdy.

Nastoletni wiek rządzi się swoimi prawami, wiem coś na ten temat, i to nie dlatego że sama kiedyś byłam nastolatką, ale mam też obecnie taką w domu. Jedni dorastają szybciej, drudzy wciąż chcą być dziećmi. Autorka porusza więc bardzo ważną kwestię, jaką jest proces dorastania. Świetnie oddaje wszystkie te niełatwe emocje, które temu zjawisku towarzyszą. Tata jest stale obecny, niby troszkę z boku, ale gdy zajdzie taka potrzeba, on zawsze jest. Poruszony został też problem tożsamości płciowej, jednak zostało to zrobione bardzo delikatnie i naturalnie, czyli tak jak być powinno.

Najlepszą rekomendacją niech będzie fakt, że już od jakichś dwóch lat nie czytam młodej książek, a ona tak to uwielbiała. A do tej lektury ściągnęłam ją trochę podstępem i czytałyśmy wspólnie, wymieniając uwagi i komentarze. I widziałam po niej jak bardzo utożsamia się z Tuvą, rozumie ją i jej codzienność.