Po tamtej stronie lasu recenzja

Ewa stoi na rozdrożu, wyrzucona z pracy w szkole, nie wie co dalej począć ze swoim życiem. Postanawia zrobić sobie przerwę i wyrusza śladem swoich przodków, dokładniej mamy i babci, bo tylko je miała. Teraz została sama.

Lubię ciekawe kobiece postacie, z którymi mogłabym w realnym życiu się zaprzyjaźnić i właśnie taką osobą wydaje mi się Ewa. Postać uwikłana w trudne życiowo doświadczenia, tak prywatne, jak i zawodowe, a poznajemy je dzięki migawkom wspomnień. Towarzyszymy jej w odkrywaniu rodzinnych tajemnic, które pozwolą jej lepiej zrozumieć samą siebie.

"Po tamtej stronie lasu" to bardzo mądra, życiowa, melancholijna, skłaniająca do wielu refleksji proza Anny Bichalskiej, która kolejny raz wciągnęła mnie w swój literacki świat, uwiodła pięknem języka, zaciekawiła opowiadaną historią, zachwyciła czułością i wrażliwością na drugiego człowieka. Obudziła we mnie tęsknotę i przypomniała o tym, co w życiu najpiękniejsze — małe chwile szczęścia: promienie słońca na twarzy, kubek kawy o poranku, śmiech dziecka.

Ta lektura idealna na schyłek lata, przyniesie nas na urokliwą wieś położoną wśród jezior, do leśnej chaty, która skrywa tajemnice przeszłości rodziny głównej bohaterki. Spotka ona tam człowieka, który ma szansę stać się dla niej kimś bardzo ważnym, jeśli nie najważniejszym. Ta podróż śladami bliskich będzie początkiem czegoś nowego w życiu Ewy, szansą, by uzdrowić swoją duszę i sięgnąć po to, co wcześniej wydawało się nieosiągalne. Znajdziemy tu pochwałę życia, życia blisko i w zgodzie z naturą. Opisy przyrody zapierają dech w piersiach i powodują pragnienie zanurzenia się w niej.

Ta historia jest jak balsam i cicha obietnica, że wszystko w życiu ma swój czas i miejsce, a każdy z nas może znaleźć harmonię i osiągnąć spokój. To jedna z piękniejszych powieści obyczajowych, jakie ostatnimi czasy czytałam. Wydaje mi się na tyle uniwersalna, że spodoba się kobietom w każdym wieku.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl, za co pragnę serdecznie podziękować.