Czarne powietrza recenzja

Powielane schematy fabularne

Autor: @almos ·1 minuta
2024-09-20
2 komentarze
25 Polubień
W tej książce z serii o trójce islandzkich śledczych o trudnych do wymówienia nazwiskach, tym razem bohaterem jest komisarz Sigurdur Oli, to dosyć antypatyczny człowiek, właśnie rozstał się z partnerką, nie ma nikogo bliskiego, z rodzicami utrzymuje chłodne relacje, nawet z sąsiadami z bloku nie ma ochoty nawiązać bliższych stosunków. W tym względzie jest podobny do Wallandera, bohatera sagi Mankella, ale Wallandera polubiłem, a Sigurdura jakoś nie mogę, taki jakiś nudny chłodny i niemiły, może to kwestia talentu pisarskiego?

A w wątku kryminalnym mamy sprawę zabójstwa młodej kobiety, która trudniła się aranżowaniem spotkań seksualnych swingersów, a ponadto szantażem. Sigurdur Oli jest prywatnie zaangażowany w śledztwo, bo jego znajomi też bawili się w przygody seksualne, więc rzecz cała jest nieco dwuznaczna moralnie.

W drugim równolegle prowadzonym, wątku mamy dosyć przerażający opis toksycznej rodziny, gdzie konkubent matki małego chłopaka zajmował się przed laty perwersyjnymi praktykami, nie wiem, czy doszło tam do czegoś okropniejszego, nie doczytałem.

Jest jeszcze w książce trzeci wątek: prania pieniędzy przez nieuczciwych pracowników banków, ale wydaje się on mniej ważny.

Jak znam Indriðasona, dwa główne wątki (morderstwa teraz i przemocy domowej kiedyś) ładnie się powiążą w końcu książki, ale nie wiem, jak, bo przerwałem słuchanie audiobooka, mimo świetnej interpretacji Andrzeja Ferenca. Dlaczego? Bo niestety, islandzki autor, którego bardzo cenię, w tej książce jest zbyt nudny i przewidywalny, na przykład ta pozycja bardzo w strukturze powiela 'Grobową ciszę', która zrobiła na mnie wielkie wrażenie. Niestety, w tej książce identyczny pomysł fabularny nuży.

W ogóle to mam problem z autorami kryminałów, powielającymi te same schematy fabularne bez pogłębienia społecznego czy psychologicznego. Tak na przykład robi Jørn Lier Horst powtarzając w każdej książce schemat równoległego śledztwa inspektora Wistinga i jego córki Liny, jego też przestałem czytać.

Zakładam, że jest to wypadek przy pracy Indriðasona, z pewnością jeszcze do niego wrócę.

Moja ocena:

Data przeczytania: 2018-08-31
× 25 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Czarne powietrza
2 wydania
Czarne powietrza
Arnaldur Indriðason
5.4/10
Cykl: Komisarz Erlendur Sveinsson, tom 10
Seria: Mroczna Seria

Ponura i wstrząsająca historia o chciwości, brudnych interesach i dumie. Sigurdur Oli ma poważny problem. Na spotkaniu z okazji rocznicy matury zauważa przepaść między swoim życiem a tym, jak żyją jeg...

Komentarze
@Rudolfina
@Rudolfina · około 2 miesiące temu
To już dziesiąty tom. Zagraniczniakom też pomysły się kończą.
× 6
@Asamitt
@Asamitt · około 2 miesiące temu
Przewidywalny.. ale nie doczytałeś , więc nie wiesz czy Indriðason by Cię nie zaskoczył pod koniec;)
Skoro powiela "Grobową ciszę" to do tej już nie będę się wyrywać.
× 1
@almos
@almos · około 2 miesiące temu
Fakt, nie doczytałem, ale w tej części, którą czytałem, powiela się. Może warto dać mu szansę...
Czarne powietrza
2 wydania
Czarne powietrza
Arnaldur Indriðason
5.4/10
Cykl: Komisarz Erlendur Sveinsson, tom 10
Seria: Mroczna Seria
Ponura i wstrząsająca historia o chciwości, brudnych interesach i dumie. Sigurdur Oli ma poważny problem. Na spotkaniu z okazji rocznicy matury zauważa przepaść między swoim życiem a tym, jak żyją jeg...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

To chyba jedna z gorszych książek z serii o Erlendurze Sveinssonie i nie chodzi mi to o samą fabułę bo ta jest ok. Chodzi mi o język powieści. Nie wiem czy to nieudolne tłumaczenie czy tak po prostu ...

@landrynkowa @landrynkowa

Ciężko mi zacząć recenzje tej książki, ponieważ mam niezwykle mieszane uczucia. Fabuła kryminału skupia się na dwóch sytuacjach. Pierwsza dotyczy zabójstwa Liny- kobiety, która szantażowała rodzinę p...

@Kamiuszek @Kamiuszek

Pozostałe recenzje @almos

Bóg nie jest wielki
Powstawanie nowej religii

Powróciłem po latach do książki jednego z apostołów Nowego Ateizmu i muszę powiedzieć, że jest to trudna lektura. Rzecz jest chaotyczna, a praca redakcyjna woła o pomstę...

Recenzja książki Bóg nie jest wielki
Wariatka Maigreta
Ministudium kobiecej samotności

Ta 72 książka w serii z paryskim komisarzem w roli głównej została wydana w 1970 r. Rzecz cała zaczyna się tak, że samotna, starsza kobieta, Madame Antoine de Caramé, na...

Recenzja książki Wariatka Maigreta

Nowe recenzje

Pejzaż w kolorze sepii
Czasem życiowe wybory prowadzą na manowce
@karolak.iwona1:

W 2017 roku Kazuo Ishiguro został uhonorowany literacką nagrodą Nobla, za całokształt twórczości, co świadczy o jego be...

Recenzja książki Pejzaż w kolorze sepii
Potrzask
Młotkarz
@Malwi:

Piotr Kościelny ponownie udowadnia, że jest mistrzem w budowaniu napięcia i tworzeniu zawiłych, wielowątkowych fabuł. "...

Recenzja książki Potrzask
Piękne życie
Siostrzana więź
@Moncia_Pocz...:

Powieść francuskiej pisarki Virginii Grimaldi "Piękne życie" znalazłam wśród nowości w mojej bibliotece i tym razem to ...

Recenzja książki Piękne życie
© 2007 - 2024 nakanapie.pl