Baśń o wężowym sercu recenzja

Powiadają, powiadają...

Któż nie lubi zasłuchiwać się w takie tajemnicze "powiadania", przesycone folklorystycznymi krajobrazami, dziejami i urokliwym klimatem spowitym w mrocznej i baśniowej mgle? Ja osobiście lubię, bo czuję się jak mała dziewczynka słuchająca niewiarygodnych historii opowiadanych przez kogoś starszego, kto widział coś czego ja nie widziałam i słyszał coś czego ja nie słyszałam.
Połykam więc te opowieści, głodna i spragniona czegoś co mnie przeniesie do innej krainy. No i przeniosło...

Każdy rozdział wtórego słowa o Jakóbie Szeli zaczyna się właśnie słowami od których zaczęłam i ja to swoje podsumowanie tej interesującej lektury. Każdy rozdział jest inną baśnią z morałem i legendą- magiczną i fantastyczną, ale cudownie łączącą się w jedną opowieść o czymś co prawdziwe, a zarazem mityczne.

Radek Rak w sposób niebywale elokwentny tworzy swoje dzieła, zachwycając i czarując przez to bogate i wykwintne słownictwo, kupuje tym samym najbardziej wymagających czytelników. Miałam wcześniej do czynienia już z jego inną książką "Pustym Niebem" i muszę przyznać teraz obiektywnie, że upewniłam się i po tej baśni, że autor trzyma niebywale wysoki poziom.
Smaczne to degustowanie Rakowego pióra, niczym picie ekskluzywnego wina z najwyższej półki. Można się solidnie napić i upić, ale bez prymitywnego schlania z późniejszym poczuciem moralnego kaca, oj nie. Taka właśnie jest ta książka.
Aż żal, że tak mało tak wyjątkowych autorów, niszowych, uderzających takim magicznym realizmem.

Tak na marginesie już, co zabawne, a bardzo prywatne... jak tak sobie czytałam te opowieści i trafiłam w jednym z rozdziałów na imię Rózia... (Tak bardzo niespotykane przecież), poczułam się jakby dwie moje babcie były postaciami z książki o Jakóbie. No taki traf, że takie oryginalne imię im nadano, ale wiecie, od razu wyobraźnia i ciekawość się uruchamia w człowieku, że to mogło być o nich. A to przecież były dawne czasy. I w dodatku bliskie regiony i jeszcze większe zadumanie, że kiedyś i gdzieś działo się, oj działo... To co teraz ludziom się nie śni i nie wie nawet taki człowiek czy to było prawdą czy wyimaginowanym powiadaniem, powiadaniem...