Okrutna pieśń recenzja

𝙋𝙡𝙚𝙣𝙩𝙮 𝙤𝙛 𝙝𝙪𝙢𝙖𝙣𝙨 𝙖𝙧𝙚 𝙢𝙤𝙣𝙨𝙩𝙧𝙤𝙪𝙨, 𝙖𝙣𝙙 𝙥𝙡𝙚𝙣𝙩𝙮 𝙤𝙛 𝙢𝙤𝙣𝙨𝙩𝙚𝙧𝙨 𝙠𝙣𝙤𝙬 𝙝𝙤𝙬 𝙩𝙤 𝙥𝙡𝙖𝙮 𝙖𝙩 𝙗𝙚𝙞𝙣𝙜 𝙝𝙪𝙢𝙖𝙣.

Victoria Schwab ponownie dowiodła jak genialną jest pisarką. Po przecudownych Odcieniach Magii i świetnym Vicious miałam spore oczekiwania względem tej książki i na szczęście nie zawiodłam się.

Dla mnie każda książka Victorii jest jedyną w swoim rodzaju. Wyobraźnia tej kobiety jest niesamowita. Pomysł na świat Verity spodobał mi się od samego początku. Miasto, w którym istnieją prawdziwe potwory zrodzone z agresji i okrucieństwa jego mieszkańców. Nikt nie może czuć się tam bezpiecznie. Ciężki i mroczny klimat... Cmon, jak można się tu nie zakochać! Samo to, że potwory w tym mieście są dosłownie personifikacją dokonanych tu zbrodni jest cholernie intrygujące.

Sama fabuła była okej, nie było szału, nie licząc końcówki, bo ohoho... tam Schwab zaszalała nie powiem, że nie. I mimo że ta fabuła rzeczywiście nie porywa aż tak, to nie ma tu ani chwili na nudę, bo akcja nam na to nie pozwala.

Co do postaci to... UWIELBIAM KATE I AUGUSTA. Ona jest tą hardą i waleczną dziewczyną, która chce udowodnić swoją wartość, a on artystą o zagubionej duszy, który po prostu chce być człowiekiem. Chociaż trzeba przyznać, że lubili się zamienić czasem rolami.. Już od dawna brakowało mi takiego bohatera jak August, bez tej otoczki toksycznej męskości, tylko zwykłego chłopaka, który po prostu chciałby być dobry :(((. I jeszcze w dodatku ładnie gra na skrzypcach! A ta chemia między nimi... Każda wspólna scena z tą dwójką totalnie skradła moje serce. Oni uzupełniają się nawzajem idealnie.

Brakowało mi jednej rzeczy. Więcej akcji dziejącej się w szkole i relacji bohaterów pomiędzy innymi uczniami. Kilka spraw było delikatnie zarysowanych, ale niewystarczająco rozwiniętych, a moim zdaniem dobrze zapełniło by historię. Tym bardziej, że Kate i August są jednak nastolatkami i brakowało mi troszkę większego podkreślenia tego.

Książka jest podzielona na kilka części. I wiecie co zauważyłam? Victoria chyba w ostatniej z nich zorientowała się, że jej bohaterowie za mało cierpieli w ciągu tych poprzednich. Naprawdę... moje serce zostało złamane przez to jak bardzo ich poturbowała. Jestem strasznie ciekawa w jaki sposób będzie się nad nimi znęcać w drugiej części... ;c

No coż, podsumowując, Okrutna pieśń to serio dobra książka. Nie najlepsza spod pióra Victorii, ale zdecydowanie warta uwagi i momentami naprawdę wzruszająca w swojej opowieści o tym kiedy stajemy się potworami, a kiedy ludźmi.