Tancerze Burzy recenzja

𝙄𝙩❜𝙨 𝙚𝙖𝙨𝙮 𝙩𝙤 𝙡𝙤𝙨𝙚 𝙮𝙤𝙪𝙧𝙨𝙚𝙡𝙛 𝙞𝙣 𝙩𝙝𝙚 𝙞𝙙𝙚𝙖 𝙤𝙛 𝙖 𝙥𝙚𝙧𝙨𝙤𝙣 𝙖𝙣𝙙 𝙗𝙚 𝙗𝙡𝙞𝙣𝙙𝙚𝙙 𝙩𝙤 𝙩𝙝𝙚𝙞𝙧 𝙧𝙚𝙖𝙡𝙞𝙩𝙮

𝑾𝒐𝒋𝒏𝒂 𝑳𝒐𝒕𝒐𝒔𝒐𝒘𝒂 to już druga seria autorstwa Jaya Kristoffa, z którą miałam okazję się zapoznać. Szczerze mówiąc, Nibynoc, którą czytałam wcześniej nie wywołała we mnie większych emocji. Tutaj na szczęście było inaczej.

Akcja nie zwalnia ani na moment. Cały czas coś się dzieje. W tej książce praktycznie cały czas spodziewamy się czyjejś zdrady, jednak kiedy ona nadchodzi i tak jesteśmy cholernie zdziwieni.

Jako że jestem fanką mitologii japońskiej, to zapewne domyślacie się jak bardzo podobała mi się przedstawiona w tej książce. Warto jednak napomknąć, że znawcą wielkim nie jestem, więc trudno mi ocenić ją obiektywnym i surowym okiem. Jestem ciekawa jak wielką rolę będzie miała w drugiej części. W dodatku bardzo podobał mi się typowy dla japońskich historii wątek kodeksu 𝒃𝒖𝒔𝒉𝒊𝒅𝒐 i związanego z nim poczucia honoru oraz lojalności do swojego pana. Zawsze fascynowała mnie ta postawa. Z jednej strony pełne podziwu jest poczucie obowiązku i lojalności samurajów, jednak łatwo możemy zauważyć jego minusy, które mają duży wpływ na fabułę.

Bohaterowie są super wykreowani, każdy z nich ma własny unikalny charakter, pragnienia i cele. Bardzo polubiłam główną bohaterkę. Jest nastolatką i łatwo w to uwierzyć. Mimo swojej dojrzałości nadal pozostaje szesnastolatką, która ma również swoje młodzieńcze wymysły i marzenia. Podobał mi się wątek miłosny, bo również był taki trochę lekkomyślny, widać, że jej niedoświadczenie w tych sprawach i naiwne myślenie.

Najlepszą rzeczą tej części jest zdecydowanie zakończenie. Akcja dosłownie zapierała dech w piersiach, a ja kompletnie nie wiedziałam czego się spodziewać. Te ostatnie 60 stron było dla mnie emocjonalnym rollercoasterem. Jeśli w drugiej części będzie podobnie, to moje biedne serce już tego nie wytrzyma.

Niestety, przyznam, że mimo tych wszystkich zalet czegoś mi brakowało, trudno mi powiedzieć czego konkretnie, ale nie była to doskonała książka. Zauważyłam kilka głupotek i nielogicznych rozwiązań, ale ze względu na emocje, które ta książka we mnie wywołała, totalnie to wybaczam i z niecierpliwością zacieram rączki na drugą część c;