Po prostu Kasia recenzja

Kłótnie między rodzeństwem zdarzają się często. Czasem mówimy wtedy rzeczy, których potem żałujemy. Nie inaczej było w przypadku naszej tytułowej Kasi, która po wypowiedzeniu życzenia odkryła, że jej siostra i mamusia zostały... Porwane! 
Kate jednak nie zamierza siedzieć i płakać. Wraz z swoimi nowymi przyjaciółmi rusza w podróż, której celem jest pokonanie złego króla Markosa i odnalezienie rodziny... Czy jej się uda? I co będzie musiała zrobić, aby odzyskać rodzinę? 

"Po prostu Kasia" to opowieść z morałem, która od pierwszych stron potrafi zaciekawić czytelnika. Książka, ogólnie przeznaczona dla młodzieży, potrafi naprawdę zaintrygować czytelnika. Na uwagę zasługują na pewno dobrze wykreowane i często zabawne postacie, które jednocześnie mają także kilka negatywnych cech. I to jest jak najbardziej na plus, bo dzięki temu czytelnik (zarówno ten młodszy, jak i trochę starszy) potrafi lepiej się wczuć w ich historię. Dobrze opisane są także najróżniejsze akcje Kasi i reszty przyjaciół, a tych jest tak dużo i są tak barwne, że moim zdaniem książka ta spokojnie mogłaby mieć ekranizacje. 
Podróż Kasi ma znaczenie zarówno dosłowne, jak i metaforyczne. Dziewczynka bowiem podczas niej odkrywa, że nic nie jest takie oczywiste, jak widzimy na pierwszy rzut oka. W trakcie trwania swojej przygody Kasia odkrywa także najróżniejsze emocje i to, jak może sobie z nimi radzić. Podobały mi się także gry słowne, które autorka zastosowała w książce.
Jedynym, dość drobnym minusem jest to, że zakończenie wydaje mi się zbyt szybkie. Poza tym jednak zarówno styl autorki, jak i fabuła książki jest na bardzo dobrym, wysokim stopniu. Mogę ją polecić z spokojem - zarówno dzieciom, jak i tym trochę starszym osobom. Miłej lektury!