Po prostu Kasia

Kasia nie chce być zwyczajną Kasią, tylko Kate. Nie rozumie, czemu mama tak się uparła na tę Kasię, skoro tata od razu zaakceptował jej prośbę o to, by jej tak nie nazywać. Tylko że taty z nią nie ma, ponieważ od pół roku przebywa na placówce za granicą. Na tatę działały niewinne minki, na mamę nie. Młodsza siostra Gabrysia wpadała do jej pokoju bez pytania, za nic mając prywatność Kate. Mama rozumiała jej potrzebę azylu, ale słysząc w ustach Kasi słowa ''gówniara" czy "gęba" kazała natychmiast przeprosić siostrę. Ta z kolei, pokazała Kasi język, doprowadzając ją do wściekłości.

Czy kiedyś zdarzyło Wam się powiedzieć coś w złości? Idź i nie wracaj, nienawidzę cię albo wolałbym nie mieć siostry? Nie? Brawo! Ja czasem gryzę się w język, bo w bezsilnej złości różne myśli przychodzą do głowy. Powiedziałeś? Tym łatwiej będzie Ci zrozumieć bohaterkę powieści Marty Namruf. Kasia ściskając, pluszowego misia powiedziała "Tak bardzo chciałabym zostać teraz sama, bez mamy i Gabrysi. (...) Niech je ktoś zabierze daleko, nie są mi do niczego potrzebne." Nie wiedząc, że przytula do siebie spełniaka. Spełniaka, który wcale nie jest kochanym przytulakiem, któremu można powierzyć wszystkie zmartwienia. Kate natychmiast pożałowała swych nieprzemyślanych słów, ale tych nie dało się cofnąć. Teraz musi odnaleźć swoją rodzinę.

W tym nieszczęściu nie jest sama. Krasnoludek Amadeusz nie od razu zacznie darzyć ją sympatią, ale stanie się jej przewodnikiem do magicznej krainy. Jeszc...