Porzuceni recenzja

Wyobraź sobie, że żyjesz w otoczeniu ludzi, którzy są wobec ciebie obojętni. Nie wiesz co to dobroć, bliskość, a potrzebujesz tego jak powietrza. Nie wiesz co to czułe objęcie, zrozumienie, ciepłe słowo. Obraz opuszczenia wpisuje się w twój świat i pozostaje na zawsze. Każdy podświadomie szuka bezpiecznego schronienia. Gdy go brakuje, następuje bezruch, bezradność i kruchość. Porzuceni nie mają w sobie zaufania. Zranieni pozostają w przerażającej ciszy i pustce. W milczeniu najlepiej przecież się cierpi. Zamiast radości, strach i płacz. Życiowe pułapki powodują brak poczucia bezpieczeństwa. Ogarniająca panika, narastający lęk i otulająca samotność. Nie jest łatwo wypuścić z zaciśniętych dłoni życiowe krzywdy, kaleczące jak ostre kawałki szkła. Tłamszone złości kumulują się wewnątrz szukając ujścia.

W jednym z łódzkich parków zostają odnalezione szczątki psów. Pod truchłami głęboko ukryte są zwłoki małego chłopca. W tym samym czasie znika jeden z wychowanków domu dziecka. Okazuje się, że podobne zdarzenie miało miejsce kilka lat temu w Gdańsku. Policja łączy fakty i szuka śladu, by dotrzeć do sprawcy. Rozpoczyna się walka z czasem. Muszą uratować kolejne niewinne dziecko.

Mistrzowsko skonstruowany kryminał. Nieszablonowi bohaterowie oraz mrożąca krew w żyłach intryga. Atmosferę niepokoju i przenikającego strachu odczujecie od pierwszych stron. Przerazi Was nieprzewidywalność tej historii. Autentyczna, pełna cierpienia i przeszywającego dreszczu emocji, powieść. Mocna i trudna.

Otoczy Was ponura szara, jesienna aura. Październikowa wilgoć przeniknie do skóry i otuli niepewnością. Opuszczone działki dopominają się z przerażeniem o uwagę, łódzkie ścieżki doprowadzą do ślepych zaułków, a śmierdzące kanały wciągną w otchłań przeznaczenia. Metalowe klatki, porosłe bluszczem skrywają pomiędzy zardzewiałymi prętami mroczne sekrety. Niepojęte zło i krzyk rozpaczy. Udawane emocje doprowadzą do szokujących odkryć. Wybrzmiewa krzywda i niezrozumienie.

Poznacie myśli i wewnętrzne rozterki bohaterów. Wyłoni się obraz rzeczywistości okrutnej i bolesnej. Wszystko połączy się w całość i prawda ujrzy światło dzienne.

I pomimo, że śledztwo jest trzonem tej powieści, to nie jest ono tu najważniejsze. Stanowi tło dla poruszanych problemów. Im głębiej wejdziecie w tę historię, tym bardziej Was wzruszy. Tak naprawdę porzuceni są tu wszyscy. Życiowa beznadzieja i skomplikowane relacje.

Krzywda wyrządzona dzieciom zawsze porusza do głębi. Historia przejmująca ogromem okrucieństwa i sprzeciwu, które uderzają raz za razem. Bezduszność wobec zwierząt również bulwersuje. Ludzie bez sumienia, ułomni duchowo.

Wkroczycie w świat emocji dziecka uprowadzonego, skrzywdzonego przez los. W przerażający świat pełen bólu i upokorzenia. Bezlitosny oprawca odbiera resztki nadziei. Rani. Chęć przeżycia pomimo wszystko odchodzi wraz z ostatnim oddechem ukochanego psa. Pozostaje bezdenna melancholia opuszczenia. Pogrąża duszę.

To najmocniejsza powieść @maciej_kazmierczak_autor Poraża realizmem i problematyką. Dojrzała i wywołująca skrajne emocje. Pełna refleksji. Przepadłam. Gorąco polecam. Czytajcie!
Czeka Was emocjonująca podróż.