Sekret bóstwa ptaków recenzja

Słyszeliście o najsłynniejszej restauracji we wszystkich Wszechświatach, która znajduje się na północy Adrianosolu? O Modropiórej Wildze? Ostatnio miałam okazję zagościć w tym ekskluzywnym lokalu i powiem tyle ja się nie zawiodłam! Świetna obsługa, a jedzenie jest smaczne i wytrawne! Mogłabym zachwalać i zachwalać. Koniecznie musicie spróbować kotlecików z yeti czy duszonego serca smoka z Elektrycznych Rubieży, i tej pysznej wręcz pieszczącej podniebienie zielonej herbaty. Ona chyba nazywała się Lulo czy jakoś tak, ale mniejsza z tym. Największe wrażenie na mnie zrobiła jednak postać bóstwa ptaków, czyli drugiej menedżerki tej restauracji – Wendy. Poprzednia została prawdopodobnie zamordowana, ale nic więcej nie wiadomo. Jednym drgnięciem ręki potrafi robić rzeczy, jakich sami sobie nie wyobrażacie! W dodatku bije od niej niezwykła aura. Ciepła, dobroci i miłości. Zawsze życzliwa i uśmiechnięta. Zjawisko kiedy przywoływała swoje sługi – ptaki było niezwykłe i jedyne w swoim rodzaju. Ten moment ze swojej wizyty zapamiętam na długo. Ale zapewniam Was jeszcze tam wrócę, a jeżeli wy jeszcze nie zdecydowaliście się na wizytę. To zachęcam złożyć telefonicznie rezerwację. Wiecie nigdy nic nie wiadomo, ale coś mi mówi, że wszystkie rezerwacje będą zarezerwowane, więc na co czekacie?

Tak zaczęłam pisać recenzję po drugim przeczytaniu genialnego ,,Sekretu Bóstwa Ptaków” od Mimi Noxy. Nigdy nie pisałam ,,odświeżonej” opinii po rereadzie, bo nie czułam wewnętrznej potrzeby, jednak tym razem byłam pewna, że muszę. I tak zaczęłam ją pisać.

Do powrotu do Modropiórej Wilgi nie wiem, co mnie skłoniło po prostu wzięłam z półki i zaczęłam czytać od momentu, w którym kiedyś skończyłam. Bo zaczęłam kiedyś reread chyba pod koniec grudnia, ale to nie był ten czas. Ale wróciłam i zakochałam się w tej powieści na nowo. Wiem, że po ponownym czytaniu czytelnik często zauważa błędy danej pozycji, ale w tym przypadku jeszcze bardziej pokochałam Modropiórę Wilgę i bohaterów, a przede wszystkim lepiej zrozumiałam wydarzenia z 2 tomu oraz zachowania niektórych postaci. I te nawiązania do obu części są cudowne! Autorka niejeden raz daje po cichu znać czytelnikowi, co będzie dalej i to jest świetne! Jak to jest fajnie rozegrane i nie ma tu ŻADNYCH niepotrzebnych wątków ani opisów. Co prawda opisy mogą początkowo wydawać się długie, ale one są POTRZEBNE, dzięki nim mogłam sobie wszystko lepiej wyobrazić, a samo ich czytanie jest przyjemne. Zdecydowanie była to prawdziwa uczta dla wyobraźni. Każde wydarzenie jest fantastycznie napisane, choćby sam Turniej Pochmurny, którego przebiegł po raz kolejny mnie wciągnął i czytałam z zapartym tchem. Wiele momentów zapomniałam, ale i pamiętałam – i co najlepsze nic mnie nie nudziło. Powrót do całego świata stworzonego przez autorkę był jak powrót do ukochanego domu. A ostatnie 200 stron wycisnęło ze mnie wszystkie emocje. Martwiłam się o bohaterów i przeżywałam wszystko razem z nimi.

A jeśli chodzi o postacie to – pokochałam Wendy i jej pozytywne podejście do życia. To jak cieszyła się, że chodzi to był miód na moje serce. Radosna, wesoła i pełna marzeń. Mimo, że popełni wiele błędów w 2 tomie, jestem w stanie ją zrozumieć. Teraz jeszcze bardziej. Victor był jak to on – skryty i tajemniczy. Jessa nie da się nie lubić – uśmiechnięty i zawsze pomocny, jednak i on skrywa tajemnicę. Ale moim największym ulubieńcem jest Ras, a przy rereadzie 2 tomu doceniam jego osobę jeszcze bardziej.

Reasumując jeżeli poszukujecie jakiejś świetnej, oryginalnej powieści fantastycznej to już szukać nie musicie, bo ,,Sekret Bóstwa Ptaków” będzie idealny! Mimi Noxa zabierze Was w niezwykłą podróż. Wystarczy, że zmieszacie owoce czeremchy z solą i już! Pojawicie się przed lokalem, najsłynniejszej i najlepszej we Wszechświatach restauracji – Modropiórej Wilgi!