Zliczyć cuda recenzja

Czy Nicholas Sparks słusznie został okrzyknięty mistrzem romantycznych historii? Zdecydowanie tak! Przekonałam się o tym już wiele lat temu czytając „Pamiętnik”, na którym łzy płynęły mi strumieniami, a nie należę do osób łatwo się wzruszających. Każde kolejne spotkanie z twórczością Autora niosło emocje rozdzierające serce, ale również te napełniające je radością i nadzieją.

Nie inaczej jest z najnowszą powieścią Autora, której tytuł „Zliczyć cuda” sugeruje, że będziemy świadkami czegoś niezwykłego, niewytłumaczalnego, czego nie możemy spodziewać się ani my, ani bohaterowie tej historii.

Poznajemy losy trojga doświadczonych przez życie ludzi. Tannera, czterdziestoletniego mężczyzny bez korzeni i miejsca, które mógłby nazwać swoim domem, odkładającego życie na później. Kaitlyn, lekarki i matki dwójki dzieci, której życie straciło dawną radość. I Jaspera z bliznami na ciele i duszy, którego tragiczny los porusza najmocniej. Ich ścieżki przecinają się w klimatycznej miejscowości Asheboro w Karolinie Północnej, a poszukiwanie przeszłości daje im nadzieję na przyszłość.

Autor niespiesznie i pięknie kreśli rodzącą się pomiędzy dwojgiem ludzi więź, pokazując, że w dojrzałym wieku ważne jest coś więcej niż zauroczenie. Akceptacja rodziny, ale też podążanie w jednym kierunku, podobne oczekiwania i zbieżne wartości nabierają większego znaczenia niż motylki w brzuchu.

Wątek romantyczny niejednokrotnie budzi uśmiech, ale Autor powierza nam również historię rezonującą przejmującym cierpieniem, samotnością, stratą i żałobą. Utrata w jednej chwili wszystkiego, co daje szczęście - kochającej rodziny, majątku i zdrowia jest niewyobrażalna. Odczuwałam emocje Jaspera całą sobą, współczując mu, ale też podziwiając za siłę i niesamowitą empatię.

W tej historii znalazłam momenty radości, smutku i wzruszenia, zupełnie jak w życiu. Umocniłam się w przekonaniu, że dom to nie tylko miejsce, ale przede wszystkim ludzie, relacje i poczucie przynależności oraz że cuda mogą zdarzyć się w najbardziej nieoczekiwanych momentach naszego życia. Nawet wtedy, gdy wydaje się, że wszystko co najlepsze już za nami.

To piękna, poruszająca opowieść o poszukiwaniu korzeni, domu i sensu życia, ale również o stracie, odkupieniu i nadziei, a jej fabułę najlepiej oddaje cytat „tam dom twój, gdzie serce twoje.”