Porucznicy. Czerwone zło recenzja

Książka „Porucznicy. Czerwone zło” to pisarski debiut Arkadiusza Wilczewskiego. Powieść ma prawie 700 stron, a nie mogąc się od niej oderwać, pochłonęłam ją w jeden weekend. To chyba sporo mówi o tym, jak dobry to debiut. Z jednej strony mamy tu do czynienia z ciekawą historią szpiegowską, z drugiej jest w niej sporo elementów historycznych i bardzo dobrze zarysowane tło społeczno-polityczne. Jako dodatkowy smaczek pojawiają się liczne nawiązania kulturowe i literackie.

Jeśli chodzi o fabułę – trzyma w napięciu i zaskakuje niejednym zwrotem akcji. To najprawdziwsza literatura sensacyjna. Mamy tu polskich oraz radzieckich oficerów wywiadu, NKWD, wojsko, podwójnych agentów i oczywiście wątki miłosne. Zdecydowanie dobrym zabiegiem jest zastosowana w powieści klamrowa kompozycja – na początku aresztowany zostaje generał, a następnie wyjaśnione zostaje po kolei, jak do tego doszło, zaś na koniec dostajemy szczegóły tej samej sceny, wtedy jednak już wiemy, kto pociągał za wszystkie sznurki.

Widać, że autor zna literaturę gatunkową i czuję się w tej konwencji jak ryba w wodzie. Być może pomaga też fakt, że sam pisarz to oficer Marynarki Wojennej RP i Policji, zna więc środowisko na tyle dobrze, by być wiarygodnym. Sama znajomość realiów to jednak nie wszystko, trzeba mieć jeszcze spory talent do opowiadania historii, tego też, na szczęście, tutaj nie zabrakło.

Nie chcąc zdradzać szczegółów losów bohaterów, napiszę tylko, że mamy w powieści również silny wątek kobiecy, co jest zdecydowanie ogromnym plusem dla autora. Choć, oczywiście, są w "Porucznikach" też kobiety, rodem z Sienkiewicza, ukazane jako „nagrody” dla „rycerza”. Jednak nie razi to aż tak bardzo, właśnie ze względu na wspomniany wyżej wątek, ale także ze względu na humor, który cały czas towarzyszy zarówno dialogom, jak i samej narracji.

Książka zdecydowanie nie jest z gatunku tych patetycznych, ale równocześnie pokazuje polskich asów wywiadu niemal tak doskonałych jak Skrzetuski czy Wołodyjowski w „Trylogii”. Nawiązanie do autora „Krzyżaków” nie zostało przywołane przypadkowo – objętość książki, patriotyzm z niej się wyłaniający oraz naprawdę wciągająca akcja przywodzi na myśl właśnie naszego XIX-wiecznego noblistę. Skoro to pierwsza powieść Arkadiusza Wilczewskiego, to zdecydowanie sięgnę po następne.

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.