Porachunki recenzja

Po postrzale, Felicja zapada w śpiączkę. Gdy wszyscy już tracą nadzieję na jej powrót, a rodzice poddają się i wyrażają zgodę na eutanazję, Aleksander wpada w szał. On jedyny wierzy, że jego Kruszynka się obudzi i ma rację. Jednak ta, nie jest już tą samą osobą. Nie pamięta ostatnich lat, tak naprawdę nawet nie wie kim jest Aleksander. Ten, by być bliżej niej udaje lekarza, zdaje sobie jednak sprawę z tego, że nie może jej zasypać informacjami z przeszłości. Kobieta sama musi odzyskać pamięć.
Z czasem Felicja rozumie, że nic nie czuje. Miłość, strach, współczucie, to emocje które już jej nie towarzyszą. Postanawia spróbować ułożyć sobie życie na nowo, zaczyna więc spotykać się z Arturem.
Aleksander jednak nie ma zamiaru się poddać i nigdy nie pozwoli odejść swojej kobiecie.

Od przeczytania pierwszej części minęło kilka miesięcy co dość mocno wpłynęło na mój odbiór drugiego tomu.
Od pierwszych stron próbowałam zrozumieć o co chodzi, ponieważ autorka zafundowała nam totalny galimatias. W "Porachunkach" bardzo ważnym elementem jest książka "Konstandin. Grzechy mafii", która przedstawiona jest jako publikacja mająca na celu zniszczyć pewnego człowieka, ujawniając jego ciemne interesy. Ponadto jest to przedstawienie losów Felicji i Aleksandra. No właśnie. Konatandin czy Alexander? Alicja czy Felicja?
Podczas lektury czułam się poirytowana tym, że nie pamiętam tak dobrze pierwszego tomu, a równocześnie byłam zachwycona pomysłowością autorki. Książka już sporo czasu czekała na przeczytanie i żałuję, że tak długo zwlekałam. Według mnie, druga część jest dużo lepsza niż pierwsza. Mogłoby się wydawać, że próba przywrócenia pamięci Felicji będzie monotonna, a czytelnik zwyczajnie się zanudzi. Nic podobnego. Tu naprawdę sporo się dzieje, a w dodatku poznajemy bohaterów z całkiem innej strony.
Przyznaję, że zachowanie Alexandra nie zawsze mi się podobało. Niekiedy jego metody na odzyskanie kobiety były zbyt drastyczne, ale mogę go tłumaczyć tym, że był już zwyczajnie zdesperowany i chciał wypróbować wszystkiego co możliwe.
Felicja za to jest tu bardzo złożoną postacią. Strona po stronie przechodzi przemianę. Uczy się żyć na nowo, więc mamy okazję poznać inne twarze tej niegdyś narwanej, ale bardzo odważnej kobiety.
Podsumowując, jestem zachwycona tą książką i już nie mogę się doczekać kontynuacji. Gratuluję autorce, że w czasach gdy książki mafijne są bardzo popularne, to potrafiła ukazać swoją powieść z nieco innej strony. Książka w książce? Tak, myślę, że to jest idealne określenie tej pozycji.