Pomroki recenzja

Pierwszy tom cyklu z prokuratorem Michałem Stróżem, „Pomroki”, to powieść, która zaskakuje swoją wielowymiarowością i zdolnością budowania napięcia. Mariusz Kanios prowadzi nas przez zawiłości śledztwa, które na pierwszy rzut oka wydaje się zwykłą formalnością – śmierć starszej, schorowanej kobiety, uznana niemal automatycznie za wypadek. Jednak nic nie jest tutaj tak proste, jak mogłoby się wydawać.

Wraz z postępem fabuły, autor wciąga nas w skomplikowaną sieć starych tajemnic, które zaczynają wychodzić na światło dzienne, mimo że nikt nie chce do nich wracać. To, co miało być krótkim dochodzeniem, staje się dla prokuratora Stróża podróżą przez mroczne zakamarki ludzkiej przeszłości i niezałatwionych spraw. Nieschematyczne podejście autora do konstruowania fabuły i bohaterów sprawia, że książka wyróżnia się na tle klasycznych powieści kryminalnych.

Głównego bohatera – prokuratora Michała Stróża – Kanios kreśli w sposób ciekawy, ale niejednoznaczny. To nie jest typowy stróż prawa, którego celem jest wyłącznie szybkie zakończenie sprawy. Choć początkowo wydaje się, że Stróż podąża klasyczną ścieżką obowiązku, to w miarę zagłębiania się w śledztwo, ukazuje się jego bardziej złożona natura. Kanios zgrabnie wplata wątki psychologiczne i moralne, dzięki czemu prokurator staje się postacią, która walczy nie tylko z przestępcami, ale i z demonami z własnej przeszłości.

Mocną stroną książki jest nie tylko intryga, ale też sposób, w jaki autor operuje nastrojem. Tytułowe „pomroki” zdają się być nie tylko metaforą śledztwa, ale także stanem ducha, który ogarnia bohaterów, jak i czytelnika. To atmosfera napięcia, niepewności i narastającego zagrożenia, które czai się w tle każdego rozdziału. Kanios nie epatuje akcją, lecz buduje ją stopniowo, wplatając mroczne refleksje na temat ludzkiej natury i tego, jak przeszłość potrafi wpływać na teraźniejszość.

W „Pomrokach” odnajdziemy zatem coś więcej niż tylko kryminalną zagadkę – to także opowieść o ludziach zmuszonych do konfrontacji z tym, co od dawna próbowali ukryć. Kanios zaskakuje nieschematycznym podejściem do klasycznych tropów literatury kryminalnej, oferując coś nowego i świeżego w gatunku, który często wpada w utarte schematy.

Podsumowując, „Pomroki” to książka, która wciąga, zmusza do myślenia i pozostawia z refleksją na temat tego, jak daleko mogą sięgać konsekwencje dawnych wydarzeń. Polecam ją zarówno fanom kryminałów, jak i tym, którzy szukają głębszej, wielowymiarowej fabuły.