Pokój na piętrze recenzja

Lubicie thrillery psychologiczne?

Jeżeli tak to „Pokój na piętrze” Rachel Hawkins jest absolutnym must read.
Co ta książka zrobiła z moją głową, to jest coś niesamowitego, ale po kolei.

„Jestem tylko zwykłą dziewczyną, która przypadkiem wdepnęła w cudze łajno. Której dano posmakować innego życia tylko po to, by zaraz je odebrać, bo to takie typowe”.

Historię poznajemy w znacznej części z perspektywy głównej bohaterki. Jane jest biedną dziewczyną, której życie potoczyło się nie tak, jak powinno. Pozbawiona środków do życia i dachu nad głową zatrzymuje się u Johna. Coraz częściej jednak marzy o tym, by jak najszybciej znaleźć swój kąt i uwolnić się od irytującego mężczyzny.
Jane, by zarobić trochę gotówki zajmuje się wyprowadzaniem psów bogatych ludzi. Zajęcie to nie tylko pozwala jej zarobić, ale również może, dzięki temu poobserwować jak żyją i jakie zwyczaje mają ludzie, którzy nie martwią się sferą finansową życia. Których stać jest absolutnie na wszystko. Zajęcie to pozwala jej być bliżej kobiet, które nawet nie zauważają, gdy z ich szkatułki znika kolejny pierścionek, czy kolczyk…

Pewnego dnia na drodze Jane staje przystojny i obrzydliwie bogaty wdowiec. Dziewczyna czuje się, jakby wygrała los na loterii, bo oto w jednej chwili jej życie nabiera zupełnie innego kierunku. Jane może wejść w skórę tych wszystkich zamożnych ludzi, których codziennie odwiedzała. Eddie wydaje się być mężczyzną idealnym do momentu, gdy do jej uszu nie zaczynają docierać niepokojące plotki na jego temat.
Czy faktycznie to on stoi za śmiercią swojej żony i jej przyjaciółki? Co wydarzyło się między Beą i Blanche tamtej feralnej nocy na środku jeziora? Kto mówi prawdę, a kto kłamie w żywe oczy?

Jedno jest pewne – coś tu jest bardzo nie tak, a dom Eddiego, w którym Jane tak ochoczo zamieszkała zaczyna ją przerażać…

To była tak dobra książka, że aż brakuje mi słów, by to opisać. Autorka w znakomity sposób budowała napięcie, sprawiając, że serducho w pewnych momentach zaczynało mi niebezpiecznie szybko bić. Książka ta hipnotyzuje swoim klimatem, którym całkowicie przesiąkłam. Oczami wyobraźni widziałam tę ulicę, dom Rochesterów i pokój paniki. Widziałam chatkę nad jeziorem, jacht i głęboką otchłań wody, która skrywała wielkie sekrety. Podwodne cmentarzysko…
Nie potrafiłam oderwać się od lektury, choćby na moment.

Genialna kreacja bohaterów, zwłaszcza w sferze psychologicznej. Praktycznie do samego końca nie potrafiłam jednoznacznie wskazać właściwej wersji wydarzeń. Nie chcę wam niechcący czegoś zaspoilerować, więc powiem tylko tyle, że nie tylko Jane została zmanipulowana, ja również dałam się nabrać. Im bliżej końca książki, tym moje niedowierzanie rosło coraz bardziej.

No i mamy zakończenie. Zakończenie, które nie do końca mnie usatysfakcjonowało, dlatego zamiast maksymalnej oceny daję 9/10. ⭐

Kochani, jeżeli lubicie wciągające i wywołujące dreszcze thrillery, to koniecznie sięgnijcie po pokój na piętrze. Gwarantuję, że nie pożałujecie.