Rytuał recenzja

Ograniczenia związane z wybuchem pandemii nie pozostały bez wpływu na rynek wydawniczy. Odnoszę wrażenie, że większość premier książkowych przesunięto na wrzesień i dalsze jesienne miesiące. Jak w tym gąszczu różnorakich gatunkowo pozycji wybrać coś naprawdę wartego uwagi? Spieszę z pomocą.

„Rytuał” to debiut literacki Grety Drawskiej. Już od pierwszych stron autorka puszcza oko do czytelnika, bo i ona Drawska, Pojezierze Drawskie, jezioro Drawsko, rzeka Drawa, a nieopodal Stare Drawsko. „Rytuał” to pozycja, która zasila szeregi kryminałów. Do małego miasteczka trafia prokurator Wanda Just. Praktycznie na starcie musi zmierzyć się z tajemniczym mordem. Na wzgórzu zostaje znaleziona głowa przybita do drzewa, dodatkowo oko przebito włócznią, a pod spodem ukryto pogański symbol. Dodajcie do tego porzucone w jeziorze ciało i siekierę, która wygląda jak żywcem wyjęta z dawnych czasów. W śledztwie będzie pomagał Piotr Dereń, znany Wandzie z czasów szkolnych. Wszelkie dowody będą utwierdzały Just i Derenia, że nie mają do czynienia z mafijnymi porachunkami czy rodzinną sprzeczką, a mocno skomplikowaną historią sięgającą korzeniami i do historii rejonu, pogańskich wierzeń i związanych z nimi rytuałami.

Co odróżnia „Rytuał” od innych powieści, to fakt, że Drawska traktuje czytelnika na serio. Mocno wyczuwa się research historyczny i zapoznane z historią regionu. To nie jest błaha historia typu „zabili go i uciekł”. Jednocześnie wszystkie fakty ubrano w zgrabne zdania, dzięki temu nie nużą czytelnika. Bohaterowie są osobnikami z ludzkimi cechami, a ich obyczajowe perypetie stanowią miły balans. Wydarzenia rozgrywają się w teraźniejszości, która przeplatana jest retrospekcją do czasów dawnych. I właśnie ta historia to wartość dodana „Rytuału” – Drawska nie małpuje innych autorów gatunku, tworzy własny styl. Powieść ma swój ciężki klimat, podsycany letnim skwarem i małomiasteczkową dusznością. Nie ma tu ociekających krwią scen, ani nagłych zwrotów akcji. Szczerze, to tego zakrętu w historii pod koniec trochę mi zabrakło.

„Rytuał” to dobrze skrojona powieść, która zapewnia rozrywkę na kilka wieczorów. Zakończenie jest lekko zduszone, zabrakło tych pożądanych fajerwerków, szczególnie że akcja kumuluje się przez większość powieści. W całości jednak widoczna pasja i dopracowany warsztat. Szczerze polecam.

A jeśli będziecie czuć niedosyt – „Rytuał” to tom pierwszy cyklu.