365 dni recenzja

Blanka Lipińska zdecydowała się napisać połączenie kryminału oraz romansu. No, cóż, ewidentnie wzorowała się na Greju. I tam, gdzie historia była ciekawa, świeża, czy momentami wzruszająca, tak tutaj u polskiej autorki mamy do czynienia z porażką od pierwszej strony.
Tajemniczy sen i wyzwanie, żeby rozkochać w sobie naszą bohaterkę, która oczywiście nic nie umie, nic nie ma, a jest tylko ładna... Takie promowanie ze względu na urodę jest mega słabe. Na bazie tej książki powstał film, który nominowano gdzie się tylko dało do malin... To chyba najlepszy komentarz.
Tak, byłam ciekawa, o co ten szum. Ale książka jest bardzo słaba. Od początku seks, opisy ociekające erotyzmem i mające realizować chore pomysły autorki. Nie wiem, z czego to wynika, ale mafioso, który ma za sobą potężną mafię, nie dziwi. Ale jednak nasza bohaterka, która ma chore pożądania i która jest zaspokajana na różne sposoby, ale za każdym razem bardzo brutalne... Zastanawiam się, czy takie opisy mają nas zniechęcić czy rozbawić? Autorka mówi o seksie praktycznie w co drugim zdaniu. Wszechobecne aluzje i totalny brak akcji. Mam wrażenie, że jednak żyję w innym świecie, bo ten na Sycylii jest straszny. Liczy się: seks, narkotyki, broń, agresja, moda, pasja, jak najlepszy wygląd, prowokowanie, aż w końcu znowu seks, prowokowanie, podróż, zakup kolejnej sukienki, walka zmysłów i wreszcie miłość, do której bohaterowie nie chcą się przyznać. Ale no właśnie... Czy to jest miłość czy pożądanie?
Nie podobała mi się ta książka w ogóle. Nie porzucam czytania nigdy - jak zacznę, skończę, ale czytałam cały czas mając w pamięci Greja. Tam był ten poryw świeżości, zaskoczenia, wręcz szoku. Tutaj po prostu niesmaku. Nie podoba mi się pomysł gangstera, który dogaduje się z bohaterką, głównie erotycznie, cały czas ją kontrolując. Taka manipulacja jest straszna.
Brak żadnego wątku spójnego, skakanie i promowanie chorych akcji, chorych opisów i brutalnego seksu. Może to komuś się podoba, ale ja do takich osób nie należę. Zdecydowanie odradzam.