Pod wiatrakami recenzja

Maria Tuszyńska w książce „Pod wiatrakami” zabiera nas do lat 90 XX w. W Polsce to czas wielkich przemian społeczno-gospodarczych. Z jednej strony rozwój handlu ulicznego, a z drugiej utrata pracy przez wielu ludzi, ceny rosły jak szalone, a żyć i opłacać rachunku trzeba było. Sama to przeżyłam i powiem szczerze, bardzo ciężko było odnaleźć się w tych nowych realiach.

Książka która ukazuje nam migrację zarobkową w latach 90. Czasy, gdy Polacy często szukali pracy w państwach najbliżej położonych granicy. Bohaterowie ,,Pod wiatrakami” podejmują niełatwą decyzję, o szukaniu swojej szansy, jakże wtedy w popularnych, Niemczech. Każdy z nich w Polsce zostawił najbliższych, z którymi kontakt był bardzo ograniczony. Nie było komórek, Internetu, większość nie znała niemieckiego, niektórzy pierwszy raz przekraczali granicę swojego państwa. Żeby móc ją przejechać, najpierw musieli wystać w tasiemcowej kolejce po wizę w Konsulacie Niemieckim.

Bohaterami tej książki są ludzie różnych zawodów z różnym wykształceniem, którzy, żeby poprawić byt, decydują się na bardzo ciężką pracę fizyczną, czasami musieli mieszkać i pracować w nieludzkich warunkach. Bo zarobione marki miały ich przybliżyć do realizacji potrzeb i marzeń ich i ich rodzin. Jedni przykładali się więcej, a inni mniej, zaczynają się wzajemne żale i pretensje, ale są też tacy, którzy okazują sobie wsparcie i rodzą się przyjaźnie.
Obok pracy zarobkowej poznajemy również, dogłębnie każdego z bohaterów, co zmusiło ich do wyjazdu, co, a właściwie kogo pozostawili w kraju, historie ich życia.

Doskonale oddane realia tamtych czasów, fenomenalnie odwzorowane nastroje. Autorka posiada dar do przekazywania historii w bardzo obrazowy sposób, który pobudza naszą wyobraźnię, do tego stopnia, że z łatwością przenieśliśmy się w lata dziewięćdziesiąte.

Nostalgiczna, ale jednocześnie bardzo emocjonalna i poruszająca historia ludzi zarobkujących na obczyźnie. O marzeniach, miłości i poszukiwaniu szczęścia, proza życia, przepełniona trudnymi wyborami. Dla mnie był to czas wspomnień, powrót do lat, w których migracja zarobkowa dotknęła także moją rodzinę. Polecam.