Złote godziny recenzja

Nagła śmierć ukochanego męża-cios w samo serce, myślała, że już nic gorszego nie może ją spotkać, ale Alicja jeszcze nie wie, jak bardzo jej życie przewróci się do góry nogami. To, co dotychczas było, zniknie, dobiegnie końca. Żadne małżeństwo nie jest idealne, toczymy spory i przepychanki słowne, są momenty, gdy wkrada się rutyna, ale żeby od razu zdradzać. Pustka samotność, Alicja jedzie do Pustkowej Góry, niewielkiej wsi w pobliżu Łodzi. Zmiana otoczenia, wiejski spokój sprawiają, że powoli odzyskuje równowagę, zaczyna czuć się lepiej. Czy to na pewno zasługa klimatycznej wsi, a może niezwykłego sąsiada Mateusza?

Wypadł mi niespodziewany wyjazd, więc książka musiała poczekać. Żałuję, że nie wzięłam się za nią wcześniej, gdyż autorka w stu procentach trafiła w moje gusta. Historia, która jest napisana lekkim piórem, nie męczy, lecz sprawia, że każda kolejna strona porywa w wir wydarzeń.
Książka, która swoją treścią totalnie mnie zaskoczyła, bardzo myląca okładka. Historia, w której Iwona Klimczak w sposób prosty i odważny porusza trudne, ale jakże powszechne tematy. Przede wszystkim główna bohaterka to kobieta dojrzała, która po śmierci męża, musi nauczyć się żyć od nowa, odnaleźć się w tej nowej jakże innej rzeczywistości. Tęsknota, wątpliwości, żałoba, odkryta zdrada małżonka i cierpienie, ale jest tu też, niespodziewanie rodzące się nowe uczucie i odbudowanie zaufaniu.

Czasem jest tak, że nasze życie, samo pisze nieprawdopodobne historie, które z perspektywy czasu wydają się nam absurdalnie niewiarygodne. Alicja i Mateusz tych dwoje połączy coś niewidzialnego, magnetycznego, coś, do czego bali się przyznać.

„Złote godziny” hipnotyzująca opowieść, momentami chwytającą za serducho. Doskonała kreacje bohaterów, a wszystko to nakreślone wyjątkowo przyjemnym i ekspresyjnym piórem utalentowanej pisarki. Książka, która rozkocha czytelnika w sobie.
„jak pan Bóg coś zabiera, to daje coś innego, tylko trzeba umieć to znaleźć”
Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl