Carrie recenzja

Do twórczości Stephena Kinga postanowiłem podejść chronologicznię, więc pierwszą, przeczytaną jego książką okazała się "Carrie" z 1974 roku.
Przed książką kilkukrotnie oglądałem film, lecz nigdy nie byłem nim za bardzo zachwycony.
Historia Carrie, opisana w książce szczerze mnie poruszyła, czasami wzruszyła.
Czytając o jej "wycofaniu" w szkole, w domu, w życiu codziennym, zobaczyłem "szarą myszkę", której nikt nie chce poświęcić uwagi, zainteresować się nią. Matka Carrie z jednej strony fanatyczka religijna, z drugiej natomiast okrutna i bezwzględna dla córki, skazuje ją swym postępowaniem na ogrom kompleksów.
W szkole jest wyśmiewana, wyszydzana praktycznie przez większość uczniów.
W jakiś tam sposób próbuje jej pomóc jedynie nauczycielka wychowania fizycznego.
Próbuje...
Nagle pojawia się On.
Jeden z najprzystojniejszych chłopaków w szkole.
Pojawia się u boku Carrie i okazuje swoje zainteresowanie jej osobą.
Carrie się z tego powodu oczywiście cieszy, ale czuje też ogromną obawę.
Obawia się, że to kolejna próba nabijania się z niej.
Postanawia zaryzykować, nie słuchać matki, która oczywiście jest wzburzona faktem, że jej córeczka spotyka się z chłopakiem.
Carrie po raz pierwszy bubtuje się przeciw matce.
Zostaje zaproszona na coroczny bal szkolny i pomimo kolejnych obaw postanawia się na nim pojawić u boku bożyszcza innych dziewcząt.
Kiedy wydaje się już, że znalazła kogoś, kto ją rozumie i chce jej pomóc to po raz kolejny staje się pośmiewiskiem w oczach innych.
Gdy okazuje się, że zostali wybrani najlepszą parą balu szkolnego...znowu staje się najgorsze.
Co w takiej sytuacji powinna zrobić Carrie?
Czy po raz kolejny zdusi w sobie to upokorzenie?
Może powinna się postawić swym prześladowcom?
Czy w końcu ktoś Carrie naprawdę pomoże?
Książka jest napisana w bardzo ciekawy sposób.
Fajnie są opisane myśli Carrie a stenogramy z sali sądowej czyta się, jakby były zaczerpnięte z prawdziwej sprawy kryminalnej.
Mnie tą książką Stephen King "kupił" i polecam jej przeczytanie ze szczerego serca.