Carrie recenzja

"Carrie" Stephen King

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Gatunek: horror
Ilość stron: 216
Rok wydania: 1990

Fabuła: Carrie White jest inna niż jej rówieśnicy. Nie chodzi na prywatki, nie interesują jej chłopcy, stanowi obiekt kpin i docinków. Matka - religijna fanatyczka - za wszelką cenę usiłuje uchronić ją przed grzechem. Pewnego razu Carrie buntuje się i idzie na szkolny bal. Gdy pada tam ofiarą okrutnego żartu, rozpętuje się piekło...

"Carrie" to debiutancka powieść mistrza grozy. Została wydana w 1974 roku i dziś uznawana jest za klasykę gatunku. Jednak ja po przeczytaniu książki mam mieszane odczucia. Jako że to książka Kinga to spodziewałam się czegoś straszniejszego. Niby horror, ale jakoś mnie nie porwał. Inaczej się ma sprawa z ekranizacją tej książki - zarówno ta Briana De Palmy jaki i Kimberly Peirce przypadła mi do gustu.

Główną bohaterką powieści jest 16-letnia Carrie White. Wychowywana jest przez samotną matkę – fanatyczkę religijną. W szkole jest nielubiana, inni młodzi ludzie dokuczają jej. Wraz z pierwszą miesiączką, dziewczyna odkrywa w sobie moce telekinetyczne (ma między innymi możliwość przesuwania przedmiotów za pomocą myśli, może częściowo kontrolować umysły innych osób). Za ich pomocą zaczyna szukać zemsty na prześladowcach.
Jak wspomniałam wyżej, obie ekranizacje "Carrie" jak dla mnie były bardzo dobre. Oglądając je czułam niepokój i lekki strach, natomiast przy lekturze książki brakowało mi tych emocji. Może winę ponosi fakt, że najpierw sięgnęłam do filmu a dopiero potem po książkę? I podświadomie porównywałam obie wersję (z przyjemnością mogę stwierdzić, że filmowe ekranizacje nie odbiegają za bardzo od pierwowzoru książkowego)? Jakby nie było, to jednak książka nieco mnie rozczarowała, ale w ogólnym rozrachunku, wziąwszy pod uwagę, że to debiut, było całkiem nieźle. Bez efektu wow, bez dreszczy strachu, ale ogólnie całkiem niezła lektura.

To co w powieści charakterystyczne to jej styl - w dużej części książka została napisana jako powieść epistolarna (powieść skonstruowana w formie listów), prezentująca listy, wycinki z gazet, artykuły i fragmenty książek. Dzięki temu mogliśmy lepiej zrozumieć i przyswoić historię Carrie.

Podsumowując: książka mnie nie zachwyciła, ale jak na debiut mistrza grozy było całkiem nieźle. Cieszę się, że zapoznałam się z tym klasykiem horroru, jednak wolę jego inne książki. "Carrie" oczywiście polecam - jest to obowiązkowa pozycja dla tych, którzy chcą się zapoznać z twórczością Stephena Kinga.