Gdy gaśnie światło, przychodzą łzy recenzja

Cecilia dowiaduje się o śmierci rodziców. Wątpi, że ich śmierć była z przyczyn naturalnych. Podejrzewa, że ktoś ich zamordował. Czy Cecilia odkryje prawdę i czy będzie umiała się z nią zmierzyć?

Joao opiekuje się niepełnosprawnym synem. Próbuje zdobyć pieniądze na innowacyjną kurację dla niego w Chinach i dopuszcza się kradzieży psów. Co jeszcze będzie w stanie zrobić, by zdobyć pieniądze? Co łączy Cecilię i Joao?

Powieść o sensie i wartości życia, śmierci i jej nieuchronności. Opowieść o miłości rodziców do dziecka i dziecka do rodziców, późnym rodzicielstwie. Pokazuje jak wiele jesteśmy w stanie oddać, poświęcić, a nawet do czego się posunąć za zdrowie i życie naszych najbliższych. Pokazuje dysonans pomiędzy walką o zdrowie i życie najbliższych a brakiem walki ze strony zainteresowanych i poddaniem się chorobie. Każdy czytelnik wysunie jednak inne wnioski zbudowane na swojej wiedzy i przeszłych doświadczeniach. Świadomość skończoności naszego życia daje nam pełnię wdzięczności za życie, docenienie go takim jakim jest i każdej bezcennej chwili.

Niepełnosprawność członka najbliższej rodziny, dziecka jest niezwykle trudnym doświadczeniem. Każdemu rodzicowi zależy na komforcie życia i funkcjonowania własnego dziecka. A gdy pojawia się szansa na eksperymentalną kurację, rodzice zrobią wszystko, by zdobyć pieniądze.

Śmierć rodziców jest dla każdego człowieka traumatycznym doświadczeniem. Nie ważne ile mamy lat, nigdy nie będziemy na to gotowi. Najtrudniejsze jest jednak zaakceptowanie swojej własnej dorosłości i odpowiedzialności za swoje życie. Jak mówiła Cecilia: „Mój tata i moja mama byli moimi ulubionymi duchami (…). Nie będę już tego miała. I zwlekałam z pogodzeniem się z tym ciosem skończoności, która ostatecznie stała się też świadomością mojej własnej śmiertelności. Byłam dorosłym dzieckiem, jestem dorosłym dzieckiem. Teraz nie mam nikogo, kto by mnie złapał, jeśli będę spadać (…)

Na końcu jesteśmy sami.

Na końcu jesteś ty i tylko ty”.

Narracja jednoosobowa Cecilii i Joao pozwalała uchwycić dokładny kontekst podejmowanych przez nich decyzji a to było najważniejsze w tej opowieści. Niezwykle plastyczny język przepełniony empatią pozwalał na oswajanie się z tematem śmierci, dorosłości, niepełnosprawności, miłości i pochwale życia.

Warto, naprawdę warto przeczytać tę powieść.

Książkę przeczytałam na telefonie i wysłuchałam w aplikacji Legimi (@czytajzlegimi) – wygrana w konkursie lubimyczytac.pl.

W wersji audio czytała Magdalena Schejbal i Bartosz Głogowski i było to dla mnie fantastyczne doświadczenie.