Gdy gaśnie światło, przychodzą łzy recenzja

Muszę przyznać, że spodziewałam się zupełnie innej treści w tej bardzo krótkiej, ale zawierającej tak wiele treści książce...
Zakwalifikowana jako kryminał i sensacja, więc byłam pewna, że będzie w takim właśnie stylu. Tu jednak nie ma typowego morderstwa, nie ma śledztwa a nawet nie ma praktycznie porywającej fabuły, ale i tak trudno się oderwać od lektury. Jest to tak bardzo smutna opowieść, że chyba jedna z najbardziej przenikająca smutkiem i żalem niemal aż do bólu. Jak na tak krótką książkę, to jest zadziwiające, jak autorka potrafiła wydobyć tyle emocji...
Narracja prowadzona jest przez dwie nieznane sobie osoby, dwójka bohaterów opowiada nam swoje przeżycia a w końcu dowiadujemy się co ich tak naprawdę łączy, chociaż nawet się nie znają. Na pierwszy rzut oka dwójkę bohaterów łączy wspólny zawód, jaki wykonują oraz miłość do ludzi i zwierząt, chociaż nie tylko.
Cecília jakiś czas temu wyjechała do Rio de Janerio, nie chcąc ciągle mieszkać z rodzicami i być od nich zależną. Teraz jednak wraca do Brasili, żeby uczestniczyć w pogrzebie rodziców. Kobieta jest zdziwiona, że oboje zmarli niemal jednocześnie. Co prawda ojciec zmagała się z chorobą nowotworową, ale Cecília była pewna, że w tej chwili choroba jest w stanie remisji. Jak się jednak okazało, rodzice nie mówili jej wszystkiego, nie chcąc jej martwić.
Zastanawiające jest jednak to, że matka zmarła razem z nim. Lekarz wystawił świadectwa zgonu, nie podejrzewając niczego.

W domu rodziców nie czuje się komfortowo. Samotne przebywanie w tym domu powoduje, że Cecília ma coraz więcej pytań i wątpliwości na temat śmierci rodziców. Tym bardziej, że w domu pojawia się po pogrzebie nieznajomy mężczyzna, twierdząc że jest jej... przyrodnim bratem. Kobieta snuje wobec niego swoje podejrzenia.

Drugim z bohaterów jest João, samotny ojciec, wychowujący niepełnosprawnego syna z porażeniem mózgowym. Matka dziecka zostawiła mężczyznę, nie dając sobie rady z opieką nad dzieckiem. João wie, że w Chinach istnieje możliwość wzięcia udziału w eksperymentalnej kuracji, lecz nie ma na to funduszy. Przypadkowo wpadł mu do głowy pomysł, w jaki sposób mógłby zarobić na te kuracje dla syna. Postanowił kraść psy bogatym ludziom, a potem w zamian za nagrodę oddawał jako odnalezione... Co jeszcze będzie w stanie zrobić ojciec dla ratowania swojego dziecka?

Zakończenie wyjaśniło, dlaczego poznajemy oboje bohaterów, i co ich naprawdę łączy. Przyznam, że niemal do samego końca nie podejrzewałam tego.
I chociaż to bardzo smutna opowieść, to myślę, że warto przeczytać te historię żeby przekonać się o trudnej i bolesnej prozie życia. Bo życie to nie tylko miłość i szczęście, ale że codzienne problemy są w stanie przysłonić spokojne i szczęśliwe chwile.