Po zmroku recenzja

Hipnotyzująca głusza skrywa złowrogie moce. Mroczny las woła, by zawładnąć zmysłami. Demony gęstwiny wabią w pułapkę. Utopce, strzygy, a może chobołdy "zabierają to co najcenniejsze". Krążą niczym wygłodniałe sępy, naznaczając swoje tereny. Gdy za horyzontem złudzeń zachodzi słońce, z mroku wyłaniają się spowite mgłą sekrety. Ciemność przyciąga cierpienie. Niewyjaśnione zniknięcia, jeziora pełne zwłok, legendy i wierzenia. Okrutne zło kroczy bezustannie, pozostawiając na duszy wyryte historie. Ciągle żywe wspomnienia sączą się i zatruwają wewnętrzny świat. Drwią jak w pijackim amoku, stając się toksyną, która zagnieżdża się i dręczy. Człowiek jest najgorszym źródłem prawdy o sobie.

Kasandra Lit jest dziennikarką jednego z największych portali informacyjnych. Najlepiej czuje się w bezpiecznych murach swojego mieszkania. Otrzymuje zlecenie napisania artykułu o pensjonacie leżącym w centrum mazurskich lasów. Musi wyruszyć w podróż i zmierzyć się z własnymi traumami. Przeszłość, z którą dawno zerwała daje o sobie znać "pojedyncze obrazy, jak zdjęcia z polaroida powracają". Prowadzą do miejsc zapomnianych. Trzeba zamknąć bolesny rozdział, rozliczyć się ze swoją historią i przerwać ciąg niefortunnych zdarzeń. "Strach paraliżował jej życie wystarczająco długo".

Thriller owiany nutą grozy. Niezwykle klimatyczny, podszyty tajemnicą i niepokojem. Świat niepewności i mrok. Początkowa niespieszność jest zapowiedzią ciemności brzemiennej w konsekwencje i zła skrytego w iluzji złudzeń.

Echo przeszłości wciąga w swoje głębiny. Odległe, kuszące, przerażające. Przesiąknięte lękiem niebezpieczeństwa. Od lat czyhają spotworniałe wspomnienia. Pułapka ludzkich ułomności. Pewne zdarzenia rzucają cień na całe życie. Każdy czyn niesie następstwa. Duszna atmosfera wyziera i oblepia sekretami które zasklepiają rany, prowadząc przez pogrążony w smutku las. Las wymaga odwagi, jest świadkiem wielu przewinień, a każda ścieżka prowadzi do prawdy.
"Historii nie da się wymazać. Jest w naszej krwi, i w twojej też jest".

Zupełnie inna odsłona Bartosza Szczygielskiego. Opowieść wyróżniającą się nieoczywistością. Jakże wyborna. Urzeka.

Prowadzi po leśnej gęstwinie pozornej ciszy i zaskakuje. Ludzkie dramaty i życiowe rozczarowania.
Na pewno wskoczy na moje TOP 2025

Czytajcie! Polecam bardzo.