Obcy: 3 recenzja

Trochę trudno oceniać samą historię, skoro przez trzy dekady jej obraz został wręcz wyryty przez kadry filmu w reżyserii Davida Finchera. Trochę trudno wyobrazić sobie postać Ripley zupełnie inaczej niż nieśmiertelną Sigourney Weaver, czy chociażby Bishopa jako kogoś innego od odgrywającego tę rolę Lance’a Henriksena. I tak niestety musi być, za każdym razem, kiedy książkę czyta się po latach, kiedy temat już wyraźnie wrósł w kulturę i wyznaczył odrębny kierunek.

Ale spróbujmy.

Bo czy można jeszcze bardziej skomplikować życie porucznik Ellen Ripley? A pewnie, że tak. Bo przecież ewakuacja z planety Acheron nie osiąga kulminacyjnego punktu i z niewyjaśnionych wcześniej powodów statek wypluwa z siebie kapsuły ratunkowe posyłając je na Florinę. Planetę określaną również jako Furia 361 pełniącą rolę męskiej kolonii karnej. Ale ostatecznie, czym byłby Obcy bez obcego?

Sama historia, mimo nieprzychylnych warunków wypada średnio. Z filmu pamiętam doskonale kadr, na którym syczący obcy zbliża swoje oblicze do przerażonej twarzy Ripley, który na przestrzeni minionych lat stawał się płodnym materiałem na kolejne memy. Drugim to akcja osadzonych z flarami i zamykaniem grodzi kolejnych korytarzy kolonii. Jest jeszcze jeden element, ale nie chciałbym zdradzać finału, więc zakończę na tych wspomnieniach.

Książka, cóż, ogromnie cieszę się, że stanęła na mojej półce. Historia trochę przegadana i to zagrożenie ze strony obcego również zostało przytłumione względem znanego już rozmachu. Może główną rolę miały przejąć tu spięcia pomiędzy osadzonymi i kobietą, ale i na tej płaszczyźnie aranżacje wyszły dość średnio choć odzywki Ripley i jej stanowczość świetnie podkreślały jej bojowego ducha walki.

Jako fan serii, cieszyłem się każdą stroną. Baaa, znakomitymi ilustracjami i ogólną oprawą. To cenna pozycja i idealnie wpisuje się w klimat poprzednich, w tym samym wydaniu. Nadal będę czekał na kolejną odsłonę i tak już raczej zostanie. Papierowa wersja doskonale znanej historii przywołuje wspomnienia, dziewicze lęki i otwiera oczy na rozkwitanie marki. Jednak sama w sobie… niewiele wnosi, poza tą jedyną sceną typu WTF!