Messier 13 recenzja

To były piękne czasy kiedy Jim Henson wymyślił Muppety. Ulica Sezamkowa  i The Muppet Show są wielkie i ponadczasowe. Kocham je wielką miłością, niezmąconą mimo upływu lat i pewnie skończę jak Statler i Waldorf pisząc tu malkontenckie opinie o książkach, filmach i innych przejawach twórczości ludzkiej. Wśród wielu ukochanych bohaterów tych programów, jednymi z ulubionych były bardzo odważne świnie w kosmosie. Ale nie do tych świń pije mój tytuł.

Bardzo, bardzo dawno temu był żart taki:
- Tato, tato ruskie w kosmos polecieli!

- Wszystkie?

- Nie, jeden.

- To co mi dupe zawracasz.

A ja mogę wam z pełną premedytacją zadki zawrócić, bo w kosmos się komuniści i socjaliści dialektyczni wybrali i to w dużej ilości.

Latamy po tym kosmosie i szukamy kontaktu (dla mniej wrażliwych: nie chodzi o gniazdko elektryczne) i nic. Gdzieś w odległej o 25,1 tysiąca lat świetlnych galaktyce kulistej Messier 13, takie maleństwo, 146 lat świetlnych szerokości. Ledwo widoczna z Ziemi.

I w tym bałaganie, na jednej z planet odkrywamy pozostałości obcej cywilizacji. Wszystko byłoby w porządku gdyby nie jakieś światła na niebie i latające talerze z latającymi spodeczkami pojawiające się tu i ówdzie. Te głupie naukowcy to od razu lecom coby się skontaktować, do piersi przytulić. A tak nie można, a jak to jakieś kapitalisty? Wezmom kupiom, złupiom, sprzedadzom i reszty nie oddadzą. Trzeba więc bronić tych gupków przed nimi samymi. Dlatego i my tu są, agenci SAO (Słonecznej Agencji Obrony). Własną piersią bronić będziemy osiągnięć naszej wspaniałej cywilizacji. Damy nawet zrobić z siebie rudą małpę w czerwonym, aby tylko nie wyjść na durni. Służba nie drużba. Ale jak i one idą po słusznej linii, to się skontaktujemy.

Fajna przygodówka, pisana w czasach kiedy inaczej pisać nie było można. Komputery z pamięcią bębnową. Ale pomysł niezły i niegłupio sklecony, zwłaszcza metoda kontaktu. Zakończenie śliczne liryczne. Da się przeczytać (chyba, że ktoś ma alergie na manifest lipcowy, to lepiej nie). Ode mnie 6/10.