Pierwsza osoba liczby pojedynczej recenzja

O Harukim Murakamim słyszałam już przy okazji innych jego książek, ale nie sięgnęłam po niego wcześniej.
I bardzo tego żałuję.
Moje pierwsze spotkanie to właśnie ten zbiór opowiadańPierwsza osoba liczby pojedynczej.
I myślę, że nie jest to ostatnie spotkanie, sięgnę po książki autora.

Krótko o opowiadaniach:

Autor zawiera w opowiadaniach samego siebie, swoje wspomnienia i rozważania na różne tematy. Wraca do czasów studenckich, do wspomnień pierwszych spotkań z dziewczynami, do swoich miłosnych doświadczeń, pisze nawet o poezji. W tym zbiorze jest wiele różnych: barw, tematów i przemyśleń. Jest to z jednej strony książka lekka, ale zawiera również opowiadania, które mogą nas zachęcić do jakiegoś zadumania. Może też do próby zrozumienia poruszonego zagadnienia. Ja miałam tak na przykład z opowiadaniem Śmietanka, gdy zaczęłam analizować czy możliwe jest istnienie pewnej rzeczy, której teoria została zapisana w książce. W myślach próbowałam ją narysować. I czytałam zadania, opisujące to zjawisko, chyba kilka razy, żeby moja mózgownica zanotowała o co chodzi. Pierwszym wrażeniem była abstrakcja. I to spowodowało, że to opowiadanie bardzo zapadło mi w pamięć, chociaż każde z nich w jakimś stopniu z nami zostaje. Jedne mniej, inne bardziej. Myślę, że to zależy od tego, co jest nam w życiu bliskie i to, z czym bardziej u Murakamiego się utożsamimy to zostanie.

Opinia:
Nie wiem jak sprawa wygląda z innymi książkami Murakamiego, ale zbiór opowiadań Pierwsza osoba liczby pojedynczej skradł w pewnym sensie moje czytelnicze serducho. Zapytacie zapewne: czym? Autor bardzo zaskoczył mnie lekkością swojego pióra, czyta się go bardzo dobrze. (To może być również zasługa przekładu). Wraz z lekkością otrzymujemy interesującą perspektywę autora, który przez swoje opowiadania pokazuje samego siebie i pierwiastek swojego życia, doświadczeń, które go ukształtowały. To w tym wszystkim nie ma ani grama nudy. Z osobistych wątków potrafi doprowadzić nas czytelników, do spojrzenia na świat i na nas samych. Przynajmniej ja miałam takie wrażenie. Myślę, że warto zobaczyć co Murakami może zaoferować. Jest w jego tekstach coś, co mnie osobiście zaintrygowało. Zachęcam! :D

I warto dodać, że koniecznie trzeba przeczytać kilka słów od tłumaczki, które zawarte są na końcu książki. Słowa tłumaczki zmieniają nieco optykę opowiadań oraz znaczenie samego tytułu i zaimka ja. Przy okazji możemy dowiedzieć się czegoś na temat języka pisarza.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Klubowi Recenzenta: NaKanapie.pl oraz wydawnictwu Muza.