Pierwsza osoba liczby pojedynczej recenzja

Zbiór fascynujących opowiadań "Pierwsza osoba liczby pojedynczej" to zapis wspomnień z lat młodości, pierwszych zauroczeń, piękna muzyki i wierszy, Haruki Murakami, autora którego nikomu nie trzeba przedstawiać.
Jazz i kobiety, towarzyszyły mu przez te wszystkie lata.
Niesamowite historie z nutą specyficznego humoru, który miesza się ze smutkiem refleksją nad przemijaniem, które jest mi szczególnie bliskie. Zapis wspomnień zawartych w tych ośmiu opowiadaniach wydarzyły się na prawdę, o czym autor nas zapewnia. Rodzaj pamiętnika, spojrzenie wstecz. Charakterystyczny klimat lat minionych, tęsknota.
Cudownie było zanurzyć się w świat Murakamiego, świat nieprzewidywalny i mało realny, bo czyż małpa może mówić ludzkim głosem? Sam pisarz czuje się tymi wspomnieniami skołowany "zdawało mi się, że realność i nierealność zamieniają się gdzieniegdzie miejscami jak popadnie"

To smakowanie słów, refleksja nad życiem. Dodatkowo czuć ten japoński klimat. Idealnie. Można się podczas lektury zrelaksować, poczuć ten spokój i wyciszenie. Odnaleźć przekaz. Uczta dla duszy. Gorąco polecam.

Zostawiam cytaty, namiastkę tego co znajdziecie w książce.

"Każdy z nas w mniejszym lub większym stopniu żyje w masce. Bo bez maski nie da się żyć na tym bezlitosnym świecie. Pod maskami złych duchów kryją się oblicza aniołów, a pod maskami aniołów-oblicza diabłów. Niemożliwe jest, żeby ktoś nosił taką samą maskę, jak jego prawdziwa twarz. Tacy właśnie jesteśmy".

"Czas to zawsze ten sam czas. Minuta jest minutą, a godzina godziną. Musimy go cenić. Musimy osiągnąć porozumienie z czasem, żeby zostały nam po nim jak najlepsze wspomnienia - to jest najważniejsze".

"Nasze ciała bezpowrotnie z każdą chwilą zmierzają ku rozpadowi. Zamykam tylko na chwilę oczy, a kiedy je otwieram, odkrywam, że wiele rzeczy, tych nazywanych i nie nazywanych, już zniknęło".

"Nie, na wspomnieniach nie można za bardzo polegać. Nikt nie może definitywnie stwierdzi, co nas kiedyś n a p r a w d ę spotkało.
A mimo to, jeżeli mamy szczęście, czasami zostaje z nami kilka słów".

To był piękny czas. Na pewno powrócę do tej książki nie raz i nie dwa.