Pierwsza na liście recenzja

„Ludzie po prostu przychodzą i odchodzą. I to zwykle ci, na których nam najbardziej zależy. Czasami niektórzy z nich powracają, ale w najmniej oczekiwanych momentach. Powiedziałabym nawet, że przychodzą niczym bardzo niechciany gość.”


Są książki, które chwytają za serce. Są książki, które wzbudzają wspomnienia. Są książki, które zmuszają do łez. Taką właśnie powieścią jest „Pierwsza na liście” Magdaleny Witkiewicz. Nie jest to moje pierwsze spotkanie z książkami tej autorki i na pewno nie ostatnie.
„Pierwsza na liście” porusza bardzo aktualny temat dawców szpiku kostnego, który może uratować życie osobą chorym na białaczkę. To właśnie dlatego powieść tą odebrałam bardzo osobiście i jej lekturę przypieczętowałam strugami łez. Parę lat temu byłam w podobnej sytuacji jak Karolina, też szukaliśmy dawcy szpiku dla naszej 10-letniej uczennicy chorej na białaczkę. Dlatego tak bardzo podziwiałam desperację dziewczyny, bo wiem jakie to trudne zadanie. Samo znalezienie dawcy to dopiero pierwszy krok, potem jeszcze przeszczep szpiku musi się przyjąć. Ola niestety nie należała do tych szczęśliwców, którym się udało, ale wiem, że wielu ludziom dano szansę na dalsze życie.
Dlatego najnowszą powieść Magdaleny Witkiewicz odebrałam bardzo osobiście. Tyle prywaty, a teraz trochę o samej powieści i jej bohaterkach.

Zacznę od tego skąd w ogóle pojawił się taki tytuł powieści. Patrycja Szafranek matka samotnie wychowująca dwie córki, porzucona przez męża, który wybrał karierę muzyczną, a nie ciepło rodzinne i stabilizację jest ciężko chora. Stwierdzono u niej ostrą białaczkę. Jedynym dla niej ratunkiem jest znalezienie dawcy i przeszczep szpiku. Wie, że może nie doczekać tej chwili, więc postanawia pozostawić swoim córką instrukcje na przyszłe życie. Na swoim komputerze pisze krótkie listy do swoich dzieci, zawierające wiele prawd życiowych, które mają im pomóc w życiu.

Nie bójcie się marzyć. Marzenia się spełniają. Wystarczy tylko zrobić pierwszy, najtrudniejszy krok. Potem być może trudny drugi i trzeci. Potem napotkacie ścianę. Ale skąd wiecie, że nie wystarczy jej popchnąć by runęła, i skąd wiecie, że tuż za nią nie spełni się Wasze marzenie?

Myślcie pozytywnie. Pozytywne myśli przyciągają dobrych ludzi. I przyciągają szczęście. Złe myśli i słowa tylko pomnażają zło na świecie.

Zostawia też listę czterech osób, na których dziewczynki mogą polegać, gdy jej już zabraknie. Pierwsze miejsce na liście zajmuje Ina Rybińska. Karolina córka Patrycji znajduje listę tych osób i zastanawia się dlaczego nazwisko nieznanej jej osoby znajduje się na pierwszym miejscu. Kim jest Ina i dlaczego tak wiele znaczy w życiu jej mamy?
Karolina postanawia odnaleźć Inę Rybińską. Okazuję się, że Ina a dokładniej Karolina Rybińska mieszka w Warszawie i jest znaną dziennikarką śledczą. Pisze również artykuły dla brukowców. Niespełna 18-letnia dziewczyna postanawia spotkać się z dziennikarką i dowiedzieć się skąd zna jej mamę i dlaczego to właśnie ona, a nie jej przybrana babcia czy ojciec jest pierwsza na liście Patrycji.
Niespodziewanie staje w progu mieszkania Iny, totalnie przemoczona i prawie ze łzami w oczach prosi o rozmowę. Początkowo kobieta jest totalnie zaskoczona, nie chce wpuścić nastolatki do swojego mieszkania, jednak po dłuższej chwili zmienia zdanie. To jest moment gdy poukładane, monotonne życie singielki zmieni się diametralnie. Okazuje się, że Ina jest przyjaciółką z młodości Patrycji, jednak droga dziewczyn rozeszła się już dawno temu i to w bardzo burzliwy sposób. Dlaczego nie przetrwała przyjaźń między Patrycją a Iną? Czy teraz Ina jest w stanie i chce pomóc swojej dawnej przyjaciółce? Czy potrafi jej wybaczyć błędy młodości? O tym wszystkim dowiecie się czytając „Pierwszą na liście”.
W powieści pojawi się również inna bardzo ważna bohaterka – Grażyna. Będąc jeszcze bardzo młodą dziewczyną zgłosiła się jako osoba chętna oddać szpik. Jednak od tego czasu minęło bardzo dużo czasu. Grażyna ma poukładane życie, wspaniałe dzieci i teściową, która o nią się troszczy. Czy po latach zdecyduje się oddać szpik, by uratować życie obcej osobie. Dylemat tym trudniejszy, gdyż Grażyna niedawno straciła męża. Zmarł na zawał, nie zdołano go uratować. Przeciwko jest też teściowa Grażyny, boi się o nią, nie chce stracić kolejnej bliskiej jej osoby. Jaką decyzję podejmie Grażyna?
Na temat powieści czytałam wiele pozytywnych i krytycznych recenzji. Dla mnie jest ona wspaniała. Autorka porusza w niej wiele ważnych tematów. Główny oczywiście dotyczy dawców szpiku. Możemy dokładnie dowiedzieć się jak taka procedura przebiega, jak potem wygląda sam przeszczep i jakie mogą być jego skutki. Nie kryję, że gdybym mogła po przeczytaniu tej powieści sama bym została dawcą szpiku, tak mnie wzruszyła ta powieść. Pokazuje nam jak wiele możemy zrobić dla drugiego człowieka, wpisując się na listę dawców szpiku, oddając krew czy decydując, by jakaś cząstka nas została przeszczepiona innym osobą. Tym prostym gestem, możemy uratować komuś życie.
Kolejny ważny temat, który poruszyła autorka to przyjaźń. Taka prawdziwa, która potrafi przetrwać wiele lat, przyjaźń to nie tylko wspólne spędzanie czasu, to również wybaczanie innym, nawet gdy kiedyś uważaliśmy powód naszej kłótni za bardzo ważny. Po latach inaczej patrzymy na całą sytuację.
Znajdziemy tam też wątki miłosne, bezinteresowną pomoc i oddanie drugiej osobie.
Pokochałam bohaterki powieści. Każda z tych kobiet ma swoje wady i zalety, nie jest chodzącym ideałem. Dlatego ta powieść jest taka życiowa, taka prawdziwa, bo podobnych ludzi mijamy codziennie na ulicy. Podziwiałam Karolinę, że potrafiła pokonać tyle przeciwności losu by dotrzeć do zamierzonego celu. Podziwiam ją za spryt i pomysłowość i wielkie serce dla innych. Podczas lektury nie jeden raz pojawiał się na moich ustach uśmiech, ale nie raz musiałam wycierać łzy. Książka poruszyła mnie do głębi, przypomniała smutne chwile, ale dała też nadzieję, że na Ziemi są jeszcze tacy ludzie jak Grażynka, które chcą poświęcić cząstkę siebie, by dać szansę na życie innej osobie.
Szczerze przyznam, że zakończenie mnie zaskoczyło J
Książkę serdecznie polecam i uważam, ze mimo krytycznych wypowiedzi, warto po nią sięgnąć.

Czy zastanawialiście się kiedyś, kogo umieścilibyście na takiej liście, którą stworzyła Patrycja?


Nie wszyscy o tym wiedzą, ale każdy dobry człowiek może być bohaterem.