Perfekcyjna rodzina recenzja

„ Czasami trzeba zostawić w spokoju zło, które nas spotkało i patrzeć tylko naprzód. Wszyscy nosimy rany.” ( str.225)

Zostaje porwana córka bohaterów. Trochę dziwi lekkomyślność matki, która powierzyła opiekę nad swoją pociechą dopiero co poznanej osobie. Do akcji wkracza policja, Interpol i media.

Udane życie małżeńskie dobiegło końca. Świat im się zawalił. Kolejnym błędem matki było umieszczanie zdjęć jej dzieci na Instagramie. Tragedia doprowadziła do tego, że małżonkowie zaczęli oddalać się od siebie. Milczenie było stałym gościem w ich życiu. Oboje bardzo się zmienili. Cierpi też ich mały syn, któremu matka przestała okazywać miłość i czułość.

Podczas dochodzenia wychodzą na jaw małżeńskie tajemnice, świadczące o tym, że ich związek nie był tak idealny jak się wydawało. Każdy z nich miał swoje za uszami.

Poznajemy też relację porwanej córki Lucii, która opisuje co się z nią działo od momentu porwania. Początkowo było jej ciężko, jednak z upływem czasu powoli zaaklimatyzowała się do nowej sytuacji. Jej nowa opiekunka robi wszystko, by stworzyć jej przyjazny dom. Jej celem było być idealną matką.

Bohaterów nie darzy się sympatią. To co zrobili w przeszłości rzuciło się cieniem na teraźniejszość. Pozytywną postacią jest Selma dziennikarka. Często ma wizje, które wiodą ją do odgadnięcia związków, których normalnie by nie wykryła. Zajmowała się sprawą uprowadzenia dziewczynki. Mimo, iż została zwolniona z gazety, po chwilowym załamaniu, postanowiła kontynuować poszukiwania na własną rękę. Chciała pomóc rodzinie, bo sama utraciła matkę będąc w wieku porwanej dziewczynki. Podąża zupełnie innym tropem niż policja i jej sugestie są trafione.

Z upływem czasu prawda wychodzi na jaw. To co było niewiadome, wyjaśnia się. Błędy przeszłości pokutują teraz. Żaden z bohaterów nie jest bez winy. Wszystko połączyło się w logiczną całość. Rozumiemy działania bohaterów i motywy, które nimi kierowały. Im bliżej końca historii napięcie rośnie, a to co się dzieje zaskakuje.

To powieść o zemście za odebranie kogoś, kogo się kochało. Poświęceniu by stworzyć idealną rodzinę, małżeńskiej zdradzie i konsekwencjach z tego płynących. O życiu w kłamstwie i budowaniu na nim szczęścia rodzinnego. Żalu i pokucie za popełnione czyny. Rozpaczy po stracie bliskich.

„ Niekiedy serce pamięta, co umysł zapomina.” (str.186)