Lśnienie recenzja

Przed laty obejrzałam głośny film Stanleya Kubricka z przerażającym Jackiem Nicholsonem wcielającym się w postać opanowanego przez własne demony mężczyzny zagrażającego swojej rodzinie, a teraz za sprawą tego pięknego wydania z przyjemnością wróciłam do tej fabuły.

"Niektórych książek nie należy otwierać”, ale „Lśnienia” absolutnie nie zaliczę do tej grupy, bo to prawdziwa perełka literatury grozy ukazująca przerażający proces stopniowego rozpadu psychiki pod wpływem izolacji, sił nadprzyrodzonych i wewnętrznych demonów bohaterów.

Położony wysoko w górach i odcięty od świata przez nieprzyjazną zimową aurę hotel, którego mury chłonęły latami zło emanujące z jego mieszkańców jest miejscem, w którym budzą się demony. Walczący z przeszłością wypełnioną alkoholem i atakami gniewu, były nauczyciel i niespełniony pisarz ratujący się przed zupełnym upadkiem pracą dozorcy okazuje się znakomitą pożywką dla złowrogich sił, a hotel zdaje się być żywym bytem stopniowo przejmującym nad nim kontrolę.

"To nieludzkie miejsce czyni z ludzi potwory"

Jack Torrance staje się jednym z nich, wręcz narzędziem hotelu, zagrażając żonie i pięcioletniemu synkowi Danny’emu. Postać Danny'ego, posiadającego niezwykłą zdolność zwaną "jasnością", dodaje powieści dodatkowej głębi i tragizmu. Chłopiec nie tylko odczuwa napięcie emocjonalne swoich rodziców, ale także widzi rzeczy, które dla innych są niedostępne przeczuwając nadciągającą tragedię. Czy odcięci od świata mają jakąkolwiek szansę w starciu z niewyobrażalnymi siłami? Czy mogą liczyć na ratunek?

Autor po mistrzowsku oddaje nie tylko klaustrofobiczną atmosferę narastającego zagrożenia i obłędu łącząc elementy nadprzyrodzone z psychologicznymi, ale przede wszystkim pozwala nam wejrzeć w emocje, myśli i motywacje naszych bohaterów. Niezaprzeczalnie tyle czasu, co w hotelu spędzamy w głowach naszych bohaterów. Lęk przed tym, co nieznane przeplata się z lękiem przed tym, co drzemie głęboko w nas, a hotel zdaje się być jedynie katalizatorem wydobywającym na powierzchnię i przyspieszającym spiralę szaleństwa.

Ta powieść to prawdziwa b0mba emocjonalna, bo to nie tylko horror z nawiedzonym odciętym od świata miejscem i narastającym obłędem bohaterów, ale też dramat rodzinny obnażający wzajemne relacje warstwa po warstwie z głębią i brutalną szczerością. Nie dziwię się, że „Lśnienie” jest tak zachwalaną i ulubioną książką Kinga wielu czytelników, bo właśnie stała się i moją.