Fabryka lalek recenzja

Książka przenosi nas w zupełnie odległe lata, gdzie ubóstwo, poniżanie jest na początku dziennym. Jesteśmy w Londynie, w latach 50. XIX wieku.

 Poznajemy Iris jedną z rudowłosych bliźniaczek, zawsze traktowaną jako tą gorszą, zawsze porównywana z siostrą. Wszystko za sprawą deformacji obojczyka, która stała się jej piętnem w dniu urodzin. Z upływem lat, wśród dorastających dziewcząt dochodzi do zmiany i los się odwraca. 
Iris pracuje z siostrą u dość grubiańskiej kobiety w fabryce lalek. Zarabiając marny pieniądz malując porcelanowe lalki, dziewczyna pragnie osiągnąć coś więcej w życiu, chce malować, stać się kimś. Potajemnie nocą próbuję swoich artystycznych sił. 

 Los stawia na jej drodze Luisa artystę malarza, który widzi w niej swoją muzę i pragnie ją namalować. Dziewczyna ma opory, gdyż w tamtych czasach, modelka równa się kobiecie lekkich obyczajów, oddając się w ten sposób mężczyźnie. Jednakże wybiera degradację - nie zważając na opinię innych postanawia dążyć za marzeniem. 
 Dodatkowo prześladuje ją Silas, który również zwariował na punkcie rudowłosej dziewczyny i na każdym kroku starał się ją zmusić do przyjaźni ze swoją osobą. Silas także jest artystą, jednak zajmujący się zupełnie inną, drastyczną dziedziną jaką jest preparowanie martwych zwierząt.

Początkowo nie mogłam się skupić na książce, jednak im dalej brnęłam w lekturę tym bardziej mnie pochłaniała. Porównywalna do 'Pachnidła' pokazuje obsesję ludzi z zupełnie innej perspektywy.

 Każdy z bohaterów tejże książki miał swojego bzika. Można doszukać się w historii drugiego dna jak i poznać trud życia na brudnej, brutalnej ulicy Londynu. Gdzie ubóstwo nie miało szans przeżycia, a każdy ciężko zarobiony grosz był na wagę złota.

Styl autorki bardzo lekki, mimo przeniesienia w czasie nie ma trudu z odbiorem, wszystko jest przedstawione stosownie do czasu trwania historii, jak i również pokazuje miłość do pasji i brutalność. Pasji, której żądza osiągnięcia celu przekłada się na szaleństwo. Bardzo udany debiut.