Fabryka lalek recenzja

Prawdę mówiąc książka nie zrobiła na mnie wielkiego wrażenia, można by nawet powiedzieć, że w ogóle mi się nie spodobała. Niektóre momenty były wręcz obrzydliwe, groźne i odpychające, ale to na pewno kwestia gustu – niestety w moim guście na pewno taka książka nie leży.

Niezaprzeczalnie największą furore przy tej książce robi okładka. Piękna, rudowłosa kobieta zamknięta pod kloszem z innymi (martwymi jak się potem okazuje ) pięknościami tego świata: motylami, drobnymi zwierzątkami i roślinami zamknięta pod kloszem, odcięta od świata.

Iris, bo tak nazywa się główna bohaterka pracuje razem ze swoją siostrą w fabryce lalek, dostaje za to marne wynagrodzenie, więc kiedy nadarza się okazja – Młody, utalentowany malarz proponuje by została jego muzą kobieta zgadza się mając nadzieje na lepsze życie. Istotnie jej życie staje się lepsze, przez kilka miesięcy jest najzwyczajniej szczęśliwa. W grę zaczynają wchodzić uczucia, para zakochuje się w sobie bez pamięci. Tu oczywiście musi pojawić się wątek nieszczęśliwej miłości, okazuje się że malarz ma żonę, a Iris stalkera. Silas, mężczyzna z marginesu społecznego, skupuje martwe zwierzęta, albo sam je zabija, wypycha i sprzedaje jako piękne eksponaty wspomnianemu wcześniej malarzowi. Mężczyzna przekonany, że Iris jest wcieleniem jego dawnej kochanki podstępnie ją porywa, zamyka w piwnicy i przetrzymuje.

„Fabryka lalek” to powieść o miłości do sztuki, miłości siostrzanej i wreszcie miłości romantycznej, może lekko poetyckiej, ale także, i o chorej obsesji. Książka pokazuje czym jest wolność, której skrycie pragnie bohaterka, kobieta ma silną potrzebę bycia niezależną.

Niestety dla mnie książka byłą nudna, nie mogłam jej przeczytać od deski do deski, czytałam ją kilka dni i za każdym przeczytanym rozdziałem czułam się bardzo zmęczona. Nie mam pojęcia czy to aura brudnego, zaśmieconego Londynu tak na mnie podziałała czy może kompletny brat emocji na które liczyłam po przeczytaniu chwytliwego tytułu i opisu książki.

Dla kogoś komu spodoba się mroczny i zimny klimat Londynu z 1850 roku książka może być perełką, niestety ja jestem na nie.