Okupacja od kuchni recenzja

"Okupacja od kuchni. Kobieca sztuka przetrwania", to książka, która.. Rozwaliła mnie na łopatki. Dosłownie. Lektura ta przedstawia życie ludzi z perspektywy najważniejszej potrzeby fizjologicznej czyli pożywienia.

"Uczucie czczości było czasami tak silne, że po przeszukaniu po raz setny pustych szuflad, w których kiedyś leżał chleb, obdzieraliśmy niezadrukowane części w gazecie i zjadaliśmy."

Ta książka to obraz przetrwania. Przetrwania okresu wojennego, gdzie niemieckie rystrykcje i brak podstawowych produktów doprowadziły do masowej głodówki.
Dlatego każdy starał się kombinować na wszelkie możliwe sposoby, szmuglując, ryzykując życie za kawałek chleba, kiełbasy, bądź worek kaszy. Sytuacja społeczna ludzi zupełnie się odmieniła, a najbogatszym stał się ten, kto miał rodzinę na wsiach i mógł w ten sposób przeżyć i wspomóc innych.

"Kto nie kombinuje ten nie je. Ta krótka zasada stała się naczelnym dogmatem okupacyjnej rzeczywistości."

To co przeżyli ludzie w okresie wojennym jest czymś strasznym, nie potrafię nawet zebrać myśli jak ciężko wtedy było. W czasach rzeczywistych gdzie mamy wszystkiego pod dostatkiem, gdzie widać gołym okiem ile pożywienia się marnuje i jak nie szanuje się jedzenia jest czymś okropnym. Starsi oddają szacunek, wykorzystują każdą resztkę i dbają o to co mają. Po tej lekturze i zobrazowanu sobie wszystkiego całokształt wywołał we mnie ogrom emocji.

"Bo dzisiaj mam wielki szacunek dla gołębi, karmię je, bo w tamtym okresie one mnie wyżywiły."

Autorka stworzyła historyczny obraz, z licznych rozmów, materiałów, pokazujący prawdziwe codzienne okupacyjne życie. Znajduje się tutaj wiele grafik i fotografii z tamtego okresu, ale i wiele odnośników do lektur wartych przeczytania. Dodatkowo mamy możliwość przygotowania potraw, które to były nadzieją i przetrwaniem dla narodu.

Treść skupia się głównie na miejskim życiu, jednak reportaż ten jak najbardziej oddaje tamten ciężki czas, a autorka stworzyła historyczną podróż do przeszłości.

Muszę nadrobić inne książki Pani Aleksandry, ale także będę wypatrywać jej nowości, które tylko trafią do druku.
To bardzo wartościowa lektura.