Paryska córka recenzja

Kristin Harmel jest jedną z najbardziej znanych amerykańskich pisarek powieści z historią w tle. Z twórczością autorki spotkałam się tylko raz, przy okazji książki „A gdy znów się spotkamy” i zostałam oczarowana kunsztem pisarskim Harmel tak mocno, że bez wahania zdecydowałam się sięgnąć po najnowszą powieść.

„Paryska córka” to opowieść, na której kartach autorka przenosi nas do Paryża ogarniętego wojennym chaosem. Poznajemy Elise, amerykańską rzeźbiarkę, która poślubia francuskiego malarza Oliviera oraz właścicielkę księgarni Juliette, szczęśliwą mężatkę i matkę trójki dzieci.
Pewnego dnia w roku 1939 los splata ścieżki obu kobiet. Elise i Juliette szybko nawiązują nić przyjaźni, obie są młode i obie oczekują narodzin dziecka. Niebawem na świat przychodzą ich córeczki, Mathilde i Lucie.
Kiedy wybucha II wojna światowa i Elise zmuszona jest opuścić Paryż i ukrywać się pod zmienionym nazwiskiem, zostawia więc Mathilde pod opieką przyjaciółki. W 1943 roku księgarnia Juliette zostaje zbombardowana, jej bliscy giną od nalotu bomb z wyjątkiem jednej z dziewczynek. Zrozpaczona kobieta opuszcza Francję i udaje się w długą podróż do Ameryki.

Powiedzieć, że jestem kolejny raz zachwycona, to jakby nie powiedzieć nic. Kristin Harmel stworzyła niezwykłą, pełną emocji opowieść, która zawładnęła całym moim sercem. Od pierwszych stron dałam się porwać tej niezwykłej historii, w której nie brakuje trudnych i bardzo bolesnych momentów. Kristin Harmel z niesamowitą precyzją kreśli losy kobiet na tle wojennej zawieruchy, bardzo realistycznie, oddając przy tym klimat tamtych czasów.
Powieść, którą oddała w ręce swoich czytelniczek Kristin Harmel, to jedna z tych historii, przy których nie sposób jest nie uronić choćby jednej łzy. Trudno jest nie oprzeć się wrażeniu, że historia powstała na kartach powieści mogła wydarzyć się naprawdę. Autorka pisze w sposób przepiękny, kartkując kolejne strony, czytelnik odnosi wrażenie, że wspólnie z bohaterami przemierza ścieżki życia i stawia czoła trudnościom, jakie zsyła na nich los. Emocje, które towarzyszą bohaterom, odczuwamy na własnym ciele, ból, cierpienie, strach o najbliższych.
„Paryska córka” to moje drugie spotkanie z prozą Kristin Harmel. Autorka ponownie zachwyciła mnie wykreowaną fabułą, oczarowała wspaniałym językiem, skłoniła do refleksji nad własnym życiem. Z czystym sercem przyznaję, że „Paryska córka” to jedna z najpiękniejszych, a zarazem najbardziej poruszających powieści z historią w tle, jakie przeczytałam w ostatnim czasie. Jeżeli szukacie historii przepełnionej emocji, takiej, która Was wzruszy i słoni do przemyśleń, to zachęcam Was do sięgnięcia po najnowszą powieść Kristin Harmel. Gwarantuję, że czas, jaki poświęcicie na lekturę, nie będzie stracony. Polecam.