Park Avenue recenzja

Elody Atlier jest piękną kobietą, która na codzień wykorzystuje swój wygląd. Pracuje w agencji detektywistycznej, gdzie jej zadaniem jest zbieranie dowodów na niewierność mężów. Praca poniekąd pozwala jej zemścić się za swoją krzywdę której doświadczyła przez byłego męża. Z czasem jednak pragnie zmienić pracę i w tym celu, za namową swojej przyjaciółki zatrudnia się jako niania bratanicy niezwykle przystojnego Hollisa LaCroix. Nie tyko poczuła więź z 11latką, ale również chciałaby czegoś więcej od jej wujka. Nie wie jednak, że przyjaciółka ma ukryty cel w zapoznaniu ze sobą tej dwójki.

Mam do siebie ogromny żal, że tak długo odkładałam tą książkę na bok. Do tej pory czytałam jedną pozycje Penelope Ward, i bardzo mi się podobała, jednak ten duet sprawił, że wylałam morze łez. Przez ponad połowę książki płakałam ze śmiechu, ponieważ humor i kreacja bohaterów jest tak świetna, że nie było możliwości się nie śmiać. Końcówka książki również bardzo na mnie wpłynęła, jednak w inny sposób. Nie jeden raz powtarzałam, że nie lubię płakać przy książkach. Smutek, ból, cierpienie, rozczarowanie bądź utrata bliskiej osoby to dla mnie zbyt silne emocje. Jednak zawsze w takich sytuacjach szukam światełka w tunelu i mam nadzieję na dobre zakończenie. Tak było właśnie tu. Płakałam z bezsilności i liczyłam na to, że wszystko będzie dobrze. Czy tak właśnie było? Tego Wam nie powiem, ale obiecuję, że nie będziecie żałować sięgnięcia po tą pozycje.
Bardzo polubiłam bohaterów tej książki. Od samego początku da się zauważyć jak wiele wspólnego mają ze sobą Atlier i LaCroix. Przede wszystkim mają ogromne serca, dbają o swoich bliskich, jednak przez krzywdzące wydarzenia z przeszłości oboje mają problem z zaufaniem i zaangażowaniem. Poznając ich bliżej nie będziecie się temu dziwić. Bardzo ucieszyło mnie to, jak została wykreowana postać głównego bohatera. Nie mamy do czynienia z kolejnym facetem który uważa, że jest panem świata i może wszystko bo ma pieniądze. Dobra materialne akurat mają tu najmniejsze znaczenie. Autorki skupiają się głównie na emocjach.
Historia Elodie i Hollisa była według mnie bardzo życiowa. Kolejna książka, która tak naprawdę nie musi być tylko fikcją literacką, bo takie wydarzenia mają prawo bytu.
Przyjaciółka Elodie pokazuje nam jak wiele można poświęcić dla miłości. Do czego tak naprawdę jesteśmy zdolni, gdy kogoś mocno kochamy. To jest bardzo ważny wątek w tej książce.
Na zakończenie dodam, że chciałabym przeczytać wszystkie książki obu autorek. Mają w sobie coś co mocno przyciąga czytelnika. Właśnie czegoś takiego nam potrzeba.