Parafil recenzja

Bartek Rojny to nowa krew polskiego kryminału. „Parafil” to otwierająca cykl powieść gdzie głównym bohaterem jest Witek Weiner – ekspert od dewiacji. Na rynek książki autor wchodzi z rozmachem – dwa tomy zasilą półki księgarni w pierwszym kwartale tego roku. Rojny pochodzi ze Śląska i o Śląsku pisze (jest i Czelsi - czyli Czeladź, Bytom, są Katowice i śląski język).

W jednym z bytomskich mieszkań zostaje odnalezione obnażone od pasa w dół ciało mężczyzny, które zwisa z sufitu, a na jego szyi zaciśnięta jest pętla, prowadząca do dziwnej konstrukcji wykorzystywanej jako gadżet erotyczny. Okazuje się, że nie żyje też jego żona. Wszelkie ślady prowadzą do mordu dokonanego w afekcie lub perwersyjnego samobójstwa. Podkomisarz Helga Sawicka angażuje do śledztwa eksperta od dewiacji seksualnych, związanego ze szkolnictwem wyższym, uwikłanego w postępowanie o molestowanie seksualne – Witka Weinera.

„Parafil” zahacza o tematykę tabu – wnikanie w umysł dewianta seksualnego, wzbudzanie podniecenia przez strach, seks bez ograniczeń, stosunki seksualne między więźniami, porady seksuologa, forum i podręczniki o seksie. Nie są to tematy łatwo przyswajalne, o których czyta się z przyjemnością. Z początku może szokować… lecz kiedy oswoimy się z tematem okazuje się, że jest to jedynie mały procent tekstu. Tak, uważam że powinno być tego tabu więcej, że Rojny powinien bardziej szokować. A tak mamy dwójkę życiowo poturbowanych – bo i Sawickiej sporo doskwiera, i Weiner sporo przeszedł. Demony duszy, alkohol, narkotyki, rodzinne perturbacje. Było w innych powieściach? Było.

Na starcie autor dostaje kredyt zaufania, bo to przecież debiut. Cechuje go bystrość, odwaga i pomysł. Bystry, bo fabuła sprytnie poprowadzona. Odważny – nie boi się tabu. Pomysł – to pomysł. Ale… powieść Rojnego jest zwyczajnie poprawna. Choć lekko szokuje – nie wnosi nic nowego. Za mało tych scen tortur, za dużo przywiązywania wagi do brody Weinera i ubrania Sawickiej. Sporo tu chaosu, a ja nie zdążyłam wyłapać czy to zabieg celowy czy wypadek przy pracy.

„Parafil” mnie czytelniczo nie porwał. Daję szansę części drugiej „Zodiakowi”. Wrócę do Was z opinią!