Paradoks recenzja

Artur Urbanowicz "Paradoks".

Uwielbiam autora, uwielbiam jego twórczość, niebanalny styl i formę. Uwielbiam mętlik jaki wprowadza w każdej powieści. Uwielbiam serię zagadek. Uwielbiam zakończenia, gdyż nie są podane na tacy, wyjaśniają wszystko i jednocześnie nic. Tak... książki Pana Artura to majstersztyk dla mego mózgu.

"Paradoks" to historia młodego mężczyzny, studenta matematyki, Maksa Okrągłego. Maksymilian został wychowany przez ojca po tym, jak matka porzuciła syna i męża. Tak, porzucenie wzięło udział w kształtowaniu osobowości naszego bohatera. Jak jest najlepszy na roku, Maks jest najlepszy w nauce, ale nie ma przyjaciół, gdyż ścisły umysł nie pozwala mu na nauczenie się, jak postępować z innymi ludźmi. Maks traktuje wszystkich tak, jakby byli upośledzeni umysłowo, jakby każdy był gorszy od niego samego. Paradoks, gdyż chłopak ma wiele kompleksów, właśnie nauka i postawione cele sprawiają, że ma poczucie własnej wartości. Nawet jeśli jest to złudne poczucie.

Jednego dnia życie Maksa zmienia się w grę. Pojawia się bowiem sobowtór. Ale że jak? Jak to możliwe? Skąd, skoro nie ma rodzeństwa? Są identyczni. Z wyglądu. Z charakteru. Choć pod tym względem sobowtór stara się być lepszy. Zaczyna się gra. Walka. O życie. O miejsce na świecie. Sobowtór pragnie zająć miejsce oryginału. Ale żeby tak się stało, musi zabić.
Zabić oryginał, nic prostszego. Tym bardziej, iż coś mu pomaga. Coś, co sam stworzył. Przez swój protekcjonizm, a raczej przez dążenie do niego. Jego własne poczucie winy. Jego własny demon. Przerażający. Odpychający. Ale żywy i jak najbardziej realny.

Co to była za przygoda! Coś wspaniałego. Innego! Niepowtarzalnego. Przepełnionego łamigłówkami matematycznymi i logicznymi. To nie jest powieść dla każdego. Tu trzeba myśleć. Układać sobie wszystko na bieżąco. Trzeba się skupić. Pragnienie dostrzeżenia wyjaśnienia nie męczy jednak jakby mogło się zdawać. Wręcz przeciwnie. Przyciąga jeszcze bardziej! Cała historia jest fantastyczna, mrożąca krew w żyłach, pełna niewyjaśnionego, aczkolwiek nie niemożliwego.

Znajdziemy tu pewne postaci, czy miejsca związane z wcześniejszymi powieściami. Inkub, Grzesznik, nawet Gałęziste. Nie są w jakiś szczególny sposób powiązane, aczkolwiek miło było o nich przeczytać!

Nie zawiodłam się, a książkę brałam w ciemno. Jak wcześniej pisałam, autor zapisał się na szczycie mojej osobistej listy, tak więc każdą książkę, którą napisze, po prostu muszę mieć!

Podsumowując. Nie mogę nie wspomnieć o przepięknym wydaniu. Oczywiście moje ulubione wydawnictwo, Vesper. Piękna oprawa ilustracjami, rysunki w 100% odzwierciedlają treść. Jest czym cieszyć oko!

Na sam koniec... pozycja warta przeczytania! Jak najbardziej! Polecam, nie każdemu... Ale osobom, które lubią klimaty grozy, horroru, zagadek kryminalnych... i przede wszystkim osobom, które mają otwarty umysł. Przyda się!

Ps. Nie lubię matematyki... nic się nie zmieniło... 🙈