The Candidates. Panna Richwood recenzja



Kto zna twórczość Marcela Mossa? Przyznaję się, że osobiście, jeszcze nie czytałam książki spod pióra autora. Jednak spotkałam się w internecie ze stwierdzeniem, że najnowsza książka Marcela Mossa, jest odpowiedzią na inną książkę, która ostatnio stała się bardzo popularna. Nawet na samym początku była publikowana na wattpadzie, jednak szybko zyskała tam na popularności, więc podjęto decyzję o wydaniu tego tytułu. Mowa tu o “The Candidates. Pana Richwood”, Marcel Moss już próbował swoich sił w książkach młodzieżowych, dlatego oczekiwałam czegoś lekkiego, przyjemnego, lecz również zaskakującego. Nie oczekiwałam książki na miarę arcydzieła, dlatego nie rozczarowałam się i można powiedzieć, że dobrze się bawiłam i mam zamiar sięgnąć po kolejne tomy, ponieważ zapowiadają się na bardziej emocjonującą przygodę, w której nie będzie brakowało dreszczyku ekscytacji. Wiem, że autor zasłynął z thrillerów, dlatego zakończenie, jakie otrzymaliśmy w tej książce, odpowiada temu, co znają fani jego twórczości, szkoda, że otrzymaliśmy je dopiero na samym końcu książki.

Jasmine Strokes poznajemy w dniu jej osiemnastych urodzin, nie są to jej wymarzone urodziny, ponieważ poznała się na swoim chłopaku w najgorszy możliwy sposób. Zrozpaczona, nie wie, że to dopiero początek zmian w jej życiu. W domu czekający na nią kochający rodzice wręczają jej list, z którego dowiaduje się, że została adoptowana jako niemowlę, że jedynym żyjącym krewnym, jest jej stryj, pan Richwood, który chce ją poznać i zaprasza ją do swojej rezydencji. Za namową bliskich, rusza w podróż, która przyniesie jej odpowiedzi na dręczące ją pytania. Tajemniczy stryj przedstawia jej świat luksusu, który zdaje się nie imponować młodej dziewczynie, za to bardziej ją interesują tajemnice Richwooda i zamiary, które ma wobec niej.

Ostatnio często sięgałam po książki obyczajowe, które nie były często recenzowane przeze mnie, jednak zapomniałam, jakie może być przyjemne czytanie właśnie takich powieści, lekkich, przyjemnych, mniej wymagających niż high fantasy, po które najczęściej sięgam. A jak to jest u was? Sięgacie po obyczajówki?

Styl autora mnie zaskoczył, jak pisałam, nie czytałam jego innych książek, jednak wiem, że pisze raczej mroczne historie, a nie takie dla młodzieży, mówiące o zauroczeniach, fascynacjach, czy życiu młodych ludzi. Książka była napisana w lekkim stylu, z mocnym naciskiem na wszystko, co modne. Piosenki, popkultura koreańska, styl życia młodych i bogatych, to elementy, które są modne w książkach młodzieżowych i z jednej strony cieszę się, że autor o nie zadbał. Uważam, że to dobry pomysł na zachęcenie młodych ludzi, do sięgania po książki. Z każdą wizytą w bibliotece widziałam nowości tylko w dziele z literaturą kobiecą, romansami, erotykami, półki z książkami dla młodzieży nie były aktualizowane tak często jak inne, obecnie zmienia się ten trend, co mnie bardzo cieszy.

Muszę jedna nadmienić, że nie była to książka idealna. Ciężko było mi złapać wspólny język z bohaterami, ani ich nie polubiłam, ani nie miałam ochoty im kibicować, niekiedy bardzo mnie irytowali. Nie zawsze rozumiałam ich postępowanie, jednak ostatecznie książka mi się podobała, a zakończenie było na tyle ciekawe, że z przyjemnością sięgnę po kolejny tom.

Nie spodziewajcie się, że otrzymacie tu wartką akcję, która was porwie. Mamy tu sporo rozważań typowych dla młodych ludzi, zauroczenia, wielkie uczucia, szukanie swojego miejsca w świecie. Jeśli nie przeszkadza wam to, to uważam, że może to być książka dla was.

Za książkę do recenzji, dziękuję bardzo wydawnictwu Filia.