Pamiętaj, że byłam recenzja

Chcieli dorwać jej męża, zmusić by z nimi współpracował, dlatego postanowili porwać ją i jej synka. Weronika jest przerażona, kiedy chcą rozdzielić ją z synkiem, błaga Nikite – jednego z gangsterów, aby nic im się nie stało, a on jej to obiecuje. Jak się okazuje słowa puste, nic niewarte. Chwilę po odjechaniu samochodu z jej synkiem i jakąś kobietą dochodzi do wybuchu, a jej maleństwo ginie. Weronika jest zrozpaczona, próby uspokojenia nic nie dają i dlatego gangsterzy postanawiają podać jej silny środek, po którym kobieta traci pamięć.
Dla świata Weronika zginęła wraz z synkiem w wybuchu samochodów. Ona jednak żyje i ma się całkiem dobrze, jednak nie pamięta nic, nie wie, kim jest, nie zna swojej przeszłości, co oczywiście jest na rękę gangsterom. Początkowo umieszczona w prywatnym ośrodku, gdzie pod okiem lekarza dochodzi do siebie, aby później trafić do ekskluzywnego ośrodka wypoczynkowego, które staje się jej więzieniem. Weronika poznaje tak córkę szefa, która ma się nią opiekować. Jest traktowana dobrze, jednak czuje się źle, jakby była w złotej klatce. Na dodatek coraz bardziej ciągnie ją do Nikity – mężczyzny z jednej strony nieznającego litości, z drugiej zmieniającego się przy niej. Mimo że czuje, że źle robi, nie potrafi się mu oprzeć, a o jego niespełnionej obietnicy nie pamięta. Czy Weronika kiedyś opuści „złotą klatkę”? Czy to, co ją połączy z Nikitą, ma szansę na szczęśliwy finał? Czy odzyska swoją przeszłość, swoją tożsamość?

Tom pierwszy bardzo mi się podobał i z niecierpliwością czekałam na jego kontynuację. Tom drugi był wielkim zaskoczeniem, zamiast od razu poznać dalsze losy Rafała i Luizy, tu najpierw poznałam historię jego żony, a główni bohaterowie z tomu pierwszego pojawiają się po ponad połowie książki. Czy byłam rozczarowana? Zdecydowanie nie, historia Weroniki okazała się ciekawa, wciągająca, pełna zwrotów akcji, gangsterów, niebezpieczeństw, a nawet momentami dość brutalna. Według mnie jest w niej więcej z „gangsterski” niż w tomie pierwszym.

Weronika jest kobietą, zagubią i wcale jej się nie dziwię. Nie wie, co się stało, nie pamięta swojej przeszłości, tak naprawdę nie wie, co ją czeka w przyszłości. Niby ulokowana jest w pięknym domku, znalazła przyjaciółkę, nikt jej nie robi większej krzywdy, jednak każdy, nielicząca jej, może opuszczać teren ośrodka wypoczynkowego. Jest bohaterką, którą bardzo polubiłam, której mocno kibicowałam.

„Pamiętaj, że byłam” to książka, która zdecydowanie mi się podobała. Jest „mocniejsza” niż tom pierwszy, więcej w niej gangsterów, niebezpieczeństw, a akcja jest trochę szybsza. Ze swojej strony zdecydowanie polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2020/10/wydawnictwo-jaguar-ksiazka-pt-pamietaj.html