Lato przed zmierzchem recenzja

Ta książka trafiła do mnie w idealnym momencie.
Jestem w podobnym wieku jak główna bohaterka i właśnie zaczyna się lato.
Tytuł jest dobrany znakomicie a cała fabuła to wyborna uczta.
Zgadzam się z opinią jednej z czytelniczek,iż to lektura zdecydowanie nie dla mężczyzn.A na pewno nie dla tych,ze starszych pokoleń,którzy stawiali kobiety na piedestale a potem z niezwykłą zajadłością i pogardą,zrzucali je jeśli ośmieliły się pragnąć czegoś więcej niż dom,mąż i gromada dzieci.


"Kate spędziła ranek,spacerując tam i z powrotem po tej długiej zatłoczonej ulicy,uświadamiając sobie tę prawdę,że twarze i ruchy większości kobiet w średnim wieku przypominają twarze więźniów lub niewolników."


Doris Lessing opowiada historię jakich wiele ale robi to po mistrzowsku.Wiele kobiet może się odnaleźć w osobie Kate,wiele z jej myśli i wypowiedzi staje się znajome i bliskie.Właściwie cała fabuła to myśli,wspomnienia i przeżycia Kate.
Znakomicie oddane,opisane aż chwilami emocje kipią i przytłaczają.
Kto zada sobie trud poznania losów Kate nie będzie żałował.
Początek może zniechęcić ale radzę dać szansę ostatniemu latu kobiety,której całe życie było podporządkowane innym i która ,tak jak wiele jej podobnych,z chwilą zawarcia związku małżeńskiego musiała wyzbyć się egoizmu i musiała pogodzić się,że ją niemal ubezwłasnowolniono.

"Oto do czego doprowadziły wszystkie te lata nabywania cnót:ona i jej rówieśniczki stały się maszynami nastawionymi na jedną czynność:na kierowanie,aranżowanie,regulowanie,przewidywanie,nakazywanie,zanudzanie, martwienie się i organizowanie.Słowem,na krzątaninę."

Nie namawiam do zdrady,do niewierności i przekreślenia całego życia.
Namawiam do próby zrozumienia dlaczego bohaterka zrobiła to co zrobiła,do poznania jej życia wewnętrznego,które było obce jej rodzinie.
Rodzinie,która nie chce myśleć ani pamiętać o tym,że żona i matka to przede wszystkim kobieta i nade wszystko człowiek.Człowiek,które ma myśli i pragnienia,które niekoniecznie w każdym momencie życia muszą dotyczyć zaspokajania potrzeb bliskich.

Czytelnicy,którzy znają prozę pani Lessing wiedzą,że przypisuje się Jej feminizm.Niech każdy kto dopiero zaczyna przygodę z Jej twórczością osądzi sam czy słusznie.
Tak łatwo przypinać etykietki,przyporządkowywać do szufladek i tym samym krzywdzić i zakłamywać rzeczywistość.
Dla mnie Doris Lessing to po prostu wybitna autorka i mam dla Niej wielki szacunek i podziw.
Przede mną jeszcze wiele lat i co z nimi zrobię ode mnie samej zależy ;-)